South Boys #2: Heartbreaker

Chapter 70

STOP TAKING JORDAN FOR GRANTED.

Masakit ang ulo ko nang bumangon sa kama kinabukasan. Napatingin ako sa suot na charm bracelet. Kahit sa sikat ng araw na nagmumula sa nakabukas kong bintana ay kumikinang ito. Mas maganda pala sa liwanag, mas buhay na buhay ang pagkislap ng mga palawit na charms.

"How perfect. Do I really deserve you?" kausap ko sa porselas.

Napahawak ako sa impis na tiyan ko. Naalala ko ang pagf-feeling ni Jordan nang nakaraan na akala mo may baby na sa loob nito.

Napabuga ako ng hangin. "If only I truly deserve beautiful things in this life..."  

Pag-alis ko sa kama ay nakita ko ang isang Louis Vuitton paper bag bag sa malapit sa pinto. Tiningnan ko ang loob niyon. Ang laman ay LV pink tote handbag.

Napalabas ako ng pinto nang marinig na umiiyak si Levi. Sa hagdan pa lang ay naririnig ko na ang mga pagtatalo.

"No! I don't want to leave!" tili ni Levi.

"Dadalawin ka naman ng ate mo," malambing na nagpapakalmang boses ni Ninong Luis sa anak.

Pagbaba ko ay napatingin sila sa akin. Kumunot ang aking noo nang makitang bihis na bihis sila. Maging si Nanette ay nakapanlakad din at hawak ang maleta.

"Gising ka na pala, Carlyn," pansin sa akin ni Ninong Luis. Nakangiti ang lalaki. Isang genuine na ngiti kahit pa kasama siya sa pinag-alala ko kahapon.

"Ate..." hikbi ni Nanette. "Ayaw ko ring sumama pabalik sa Muntinlupa pero pinapasama ako ni Ma'am Clara. Help..."

Si Mommy na karga-karga ang sanggol na bunso kong kapatid ay hindi man lang ako tinapunan ng kahit sulyap. "Tigilan mo ang pagda-drama, Nanette. Bilisan niyo na at baka abutin tayo ng traffic."

Kinarga na ni Ninong Luis ang nagmamaktol na si Levi. "Carlyn, may breakfast na sa dining table. Kung ayaw mo niyon, umorder ka na lang. Saka iyong regalo ko sa 'yo, nakita mo ba?"

Tumango ako. "Thank you po." Alam ko naman na sa kanya galing ang LV bag. Taon-taon kapag birthday ko ay hindi pwedeng wala siyang mamahaling gamit na ipinapadala sa akin sa Singapore bilang regalo. 

"Sorry, Carlyn. Gusto na kasi talagang umuwi ng mommy mo sa Muntinlupa. But don't worry, we'll visit you—"

"She's an adult, Luis," putol ni Mommy sa pagsasalita ni Ninong Luis. "She no longer needs us. She can choose how to live her own life."

"Clara," gulat na sambit ni Ninong Luis.

"Tara na." Karga si Baby Caley na nauna nang tinungo ni Mommy ang pinto. Bago lumabas ay sinigawan niya ang nakatulala na si Nanette. "Nanette, tara na. Ang mga gamit, isunod mo sa sasakyan."

Tinapik ni Ninong Luis ang balikat ko. "Don't mind your mom. Pagod lang iyon sa pag-aalaga kay bunso."