İÇGÜDÜ

27/ Amantes amentes*

*Aşık olmak deliliktir

_

Chanyeol'ün mutlu bir sabaha uyanmadığı kesindi çünkü dün geceyi net bir şekilde hatırlıyordu. Düne kadar ne zaman sertleşse başka bir şeyi düşünerek boşalmak imkansız gibiydi fakat Baekhyun'u düşünmek de istemiyordu. Hukukçu olduğundan mıdır bilinmez,  kendisine dokunurken Baekhyun'u hayal etmenin bir çeşit hak ihlali ya da kişisel alana saldırı  olduğunu düşünmüştü. Bunun saçmalığın daniskası olduğunun farkındaydı ama yine de bunu yapamıyordu. Ta ki düne kadar... O kısa boylu hiç susmayan geveze doktor önce bütün hayatı buna bağlıymış gibi dudaklarına yapışmış, savcı onu kararlılıka evine kadar bırakmış olmasına rağmen kendi evine gelmek istemiş daha sonra eve girer girmez öpüşmeye devam etmişlerdi. Onun kendisine nasıl sürtündüğünü hatırlıyordu. Fakat Baekhyun bir anda yapmaktan vazgeçmiş ve onunla yalnızca arkadaş kalmak istediğini söylemişti.

''Seninle sevişen arkadaşlar olmayacağız''

Chanyeol çileden çıkmıştı. Baş edemeyeceği kadar kontrolden çıkmıştı ve kasıklarındaki ağrıyı sinirlerini geriyordu. Bu yüzden, evet dün gece banyoda kendine asılırken Baekhyun'u  düşünürken hiçbir vicdan azabı duymadı. En azından bu kadarına hakkı olamalıydı

Bir süredir uyanık olmasına rağmen gözleriyi açmadı . Kendisini izleyen bir çift gözün üzerinde dolaştığını biliyordu. Baekhyun bir süredir Chanyeol'ün uzanmış olduğu kırık beyaz renkli geniş kanepenin önündeki siyah orta sehpaya oturmuş uyumakta olan adamı anlamsız bir neşeyle izliyordu. Chanyeol - tahmini bir kaç dakikadır- uyanık olmsına rağmen diğerinin ne yapmaya çalıştığını anlamadığı uyandığını açığa çıkarmamıştı. Fakat Baekhyun'un da onu izlemeye devam etmekte kararlı olduğuna ikna olunca boğuk çıkan sesiyle buna son verdi.

''Beni izleyerek ne yapmaya çalışıyorsun?'' 

''Oh, Uyanmışsın! Kalk artık. Sana kahvaltı hazırladım.'' 

Baekhyun, diğerinin aksine sabahın ilk ışıklarının sıcaklığını taşıyordu ve sesinde Chanyeol için sinir bozucu düzeyde bir neşe vardı.  Uzandığı yerden doğrulmadan gözlerini açtı ve onaylamayan bakışlarıyla Baekhyun'a baktı. Baekhyun aptal gülümsemesiyle onu rahatsız etmeye çalışıyormuş gibi öylece sırıtarak kendisine bakıyordu.

''Neden bana öyle bakıyorsun?''

''Nasıl bakıyormuşum?'' dedi Baekhyun. Bilerek mi salağa yatıyor  diye düşündü Chanyeol. Kızgın olduğunu gerçekten bilmiyor değildi. O sadece umursamıyordu ve Chanyeol bunu bildiği için daha çok sinirleniyordu. Yine de -lanet olsun ki -onun hâlâ çok tatlı göründüğünü düşündüğü için kendine kızdı. Açık sarı saçları dağınıktı, yuvarlak gözlüğünü takmıştı ve kendi pijamasını mı giyiyordu o?
Kendisi odasından mahrum kaldığı için gömlek ve pantolon ile uyumak zorunda kalmıştı fakat anlaşılan pijamaları kendilerine daha küçük bir beden bulmuştu.

Chanyeol dirseklerinden yardım alarak dün gece üzerinde önce Baekhyun'un kendisine bir ahtopot gibi sarılıp dudaklarını sömürdüğü kanepeden doğruldu.  Bu anıları ile -neredeyse- onun sevimli görüntüsü yüzünden gardını düşürmekten kendisini kurtardı.  Onun tatlı yanına aldanmayacaktı. Üzerindeki pijamaları onda nasıl durduğuna takılmayacaktı.