İÇGÜDÜ

31/ Omnia finem habent*

omnia finem habent.
"her şeyin bir sınırı/sonu vardır."

[Centuria exquisitissimorum symbolorum et emblematum, Frankfurt, 1680]

Her şeyin bir sınırı ve sonu oluğu bilgisi yeni değildi. Chanyeol o evden çıktığında bir hikayenin bittiğine dair o ağır yükün ardında ruhunun bir parçasını da geride bıraktığını düşünüyordu. Baekhyun onun tüm sorularını açıkyüreklilikle cevaplamış, daha doğrusu mutlaka artık bu saatten sonra saklamanın manasız olduğunu düşündüğünden gayet tek düze bir şekilde kendisine sorulan her şeyi açıklamaya karar vermişti. Chanyeol bunun sebeplerinden bir tanesinin de ne olursa olsun onun kendisine güvenmeyi seçtiğinden kaynaklandığını biliyordu. Kendisini öldürüp tek bir hücresinin bile bulunmamasına olanak sağlayacak kadar mesleki deneyimi ve zekası ona isterse gölge bir katil olma potansiyeli de veriyordu. Fakat Baekhyun ona hiçbir şey demeden gitmesine izin vermişti. Fakat nasıl ki Baekhyun'a güvenmesi için artık hiçbir nedeninin olmadığı gibi Baekhyun'un kendisine güvenmesi de mantıklı bir zemine oturmuyordu. Çünkü en nihayetinde ne yapması gerektiğine dair kararı kendi başına verecekti.

Ağır adımlarıyla arabasına doğru ilerlerken onu tam olarak nereye park ettiğini bile hatırlayamayacak haldeydi. Sokakta ilerlerken arabalarının camına yansıyan görüntüsüne gözü takıldı. Boğuluyormuş gibi hissetiği için gevşettiği kravatı, açık ilk düğmesi ve dağınık saçları ile sefil bir şekilde görünmediği önceki zamanlarını hatırladı. Baekhyun'dan da öncesiydi. Bir yıldız gibi girdiği her yerde parıldayıp n her daim kendine güvenen duruşu ile insanların hafızasına kazınan türden bir savcıyken şimdi kendisi dahi neye ve kime güvenmesi gerektiğini bilmiyordu. Daha fazla yürüyecek enerjisi kalmadan hemen önce arabasını bulduğu için sokak ortasında düşme tehlikesini atlatan Chanyeol arabasına bindikten sonra motoru hemen çalıştırmadan önce başını kollaryla birlikte direksiyona dayayarak gözlerini kapattı. Zamana ihtiyacı vardı ama aylar bile bu dağınıklığı toplamaya yetmeyecekti. Hızlı karar vermek istemiyordu fakat sorun tam da bu ya! Beklemeye vakti yoktu! Sesli bir beddua savurdu ve el frenini çektiği gibi hızla yola fırladı. Şu anda tek istediği yarım saat bile olsa evinde uyuyabilmekti. Gözlerini açtığında havanın ne kadar karardığını fark etmeden önce Baekhyun'un ona anlattılarını bire bir oradaymışcasına gördüğü korkunç bir rüyadan uyanıp daha da korkuncu anlatılanların gerçek olduğu dünyaya gözlerini açtığını dehşetle fark etti. Yastığı sırılsıklam olmuştu, terlemişti fakat başına kadar çektiği battaniyesinin ardında bile üşüyordu. Doğruldu ve sırtını yatak başlığına dayayarak kalp atışlarının düzene girmesini bekledi. Gözünün önünden bir film şeridi gibi geçen sahneleri zihninden koparamıyordu. Baekhyun'un zorbalıklara geçen çocukluk sürecinde güneş gibi parlayan, ablası gibi gördüğü komşusu Erin ile mutlu kareleri sarı sıcak bir yaz güneşi filtresiyle çekilmiş bir film sahnesiyken eniştesinin öldürlmesi ile solan karelerin içine bombaların kavurucu alevleri, siyasi sebeplerle dönüşleri bekletilen arkadaşının doğumunu yaptırmak zorundayken ölümü, bebeğin korkunç bir mafya tarafından varis olarak aranırken Baekhyun'un onu Rusya'ya kadar kaçırması daha bu işe bir son verme zorundalığıyla anavatanına dönmesi... Chanyeol, Baekhyun'un ona anlattıklarını aadeta bir kamera gibi rüyasında görmüştü. Göğsüne çöken ağırlık yüzünden yutkunamadı. Başını geriye attı ve nefesine odaklandı. Başına giren keskin ve ani ağrı yüzünden bir süre daha yataktan çıkabileceğini düşünmüyordu. Fakat halletmesi ve yoluna koyması gereken yığıyla iş gözünde büyüdükçe büyüyor, bu saatten sonra artık altından kalkabileceğine inanmadığı için bu noktada her şeyi Baekhyun'a bırakıp onun bildiği ve yaptığı şekilde halletmenin kolaylığına kaçmak istiyordu. Yine de ortada kolay olan tek bir şey bile yoktu. Bu görev ona verilmişti. Baekhyun ise başka herhangi bir suça karışmadıysa bile bu hikayede ancak başka bir kurbandı.