Until Our Voice Meet Again Stranger | ✓

EPILOGUE

Keijo's POV

"It's been eight years bro, still looking good." Tinaasan ko ng kilay si Charles.

"Don't tease me Charles, hindi mo 'ko madadaan sa ganyan." Tinawanan lang ako nito.

"It's her death anniversary, are you going there?" My heart ache.

Those memories, her.

Parang bumabalik ako sa panahong nandito pa siya, sa mga panahong una ko siyang nakilala at minahal.

"Y-Yeah...but I need to pickup my daughter first." Inayos ko ang gamit ko at lumabas na ng office.

"Okay! bye engineer!" I smirked and wave my hands.

I texted her.

To: Hon
I'm going to pick her up, don't worry and we will go to her. It's her death anniversary. I love you.

Madaming nangyari sa walong taon na nagdaan. Pero kahit anong gawin ko hindi ko pari siya makalimutan.

"Ryona! bunso!" Dali dali akong pumunta kay Ryona tatanungin ko lang kung sasabay ba siyang umuwi sa akin.

Then that the first time i saw her. She's so beautiful like an angel.

Simula nung una naming pag kikita ewan ko ba hindi na maalis ang istura niya sa isipan ko. Kahit na ni hindi ko alam ang pangalan niya at hindi ko siya kilala.

I thought makakalimutan ko na siya nung matapos ang vacation kung saan ko nakilala ang boses na 'yun. That voice from nowhere.

"Son, do you like someone now?" Lagi nalang nila akong tinatanong kung may nagugustuhan na 'ko. Simula nuong nagkasira kami ni Ziaker I can't see my self with someone.

"Yeah." Simpleng sagot ko para hindi na sila mangulit.

"Really Kuya? who?" I smirked.

"A stranger." Isang taong hindi ko inaasahang magpapa bago ng lahat.

"Daddy!" Lumuhod ako para pantayan siya. I kissed her forehead.

"Miss me Yhonna?" Yeah I used her name to my daughter. And she's really look like her.

Parang mas mag ina pa sila.

"Yes of course." Binuhat ko siya at sinakay sa back sit, inayos ko narin nag sit belt niya.

"Where are we going daddy?" Ang liit ng boses niya.

"On your Tita Yhonnanica." My wife and daughter know about her. Alam ng mag ina ko ang kwento naming dalawa.

"Yehayy!! I want to see Tita again." Napangiti naman ako at pinaandar na ang sasakyan.

After she died, everything's change. Lahat ng taong naging parte ng buhay niya ay nabago na.

"Hey baby don't run!" Bitbit ko ang bulaklak at kandila habang ang anak kong ubod ng kulit.

"Keijo!" Napalingon ako at agad na napangiti kay Tita Yerie.

"Dahan dahan po." Inalalayan ko pa siyang maglakad.

"Nauna na kana pala dito, katatapos lang ng check up ko kaya ngayon lang ako." Kung meron mang pinaka nasaktan sa pag kawala niya ay ang kaniyang ina.

"I'm so sorry Tita, hindi ko siya nabantayan ng mabuti." They're all crying in Yhonna's funeral.