18. Bölüm: "Yalvarırım Ölme"

312 15 14
                                    

Merhabaa!! 

Nasılsınız güzellerim, umarım iyisinizdir.

Size daha önce de dediğim gibi bölüm geç geldi, çünkü iki isim değişikliği oldu.

Yosun'un arkadaşlarının isimleri Raya ve Nazlı olarak değiştirildi. Yazdığım zaman bu kişiler kim diye sormayın diye açıklama yapma gereği duydum.

Her neyse daha fazla sizi bekletmeden ben kaçayım, yorumlarda görüşmek dileğiyle bebeklerim.

🌼🍷

Parmaklarım dokundu kanın en kızıl tonuna. Kokusu ciğerlerime nüfus edip orayı darmaduman edip midemi bulandırırken, gözlerimden korku ve acıyla karışık bir yaş aktı. Sendeledim. Ayaklarım geriye doğru giderken, üzerimdeki bedenin ağırlığını taşıyamadan yere düştüm. Kucağıma düşen beden, yüzümü acıyla buruşturmama neden oldu.

Sanki bir el hemen orada, olmayan bir yarayı eşeyecek gibi duruyordu. Yeni bir yara açacak o yarayı kapatana kadar acı verecekti. Düzensiz nefes alışverişleri yüzümün her zerresine çarptı, en çok dudaklarımın üzerindeki acıyan nefesi anımsadım. Kucağımda acıyla kasılan bir beden, elimin altında kızıl kan rengi.

Kendime gelmeli ve bu durumu çözmeliydim. Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu, sanki aklım durmuş gibiydi. Bana acıyla bakan kehribarlar şaşkınlığımın üzerine bomba gibi düşüp orayı cehenneme çevirirken kendime gelebildim. Çağrı kollarımın arasındaydı, vurulmuştu. O kurşun onun sırtına saplanmıştı. Bıçak gibi keskin bir delik açıp içine girmişti.

Ellerimi yüzüne çıkardım, hâla anlam veremiyordum, kendime gelememiştim. Dudaklarım titredi, gözlerim yanmaya başladı.

"Çağrı" Diye fısıldadım acı içinde. O, kurşunu kendi bedeninde taşırken ben onun acısını en derinlerimde hissediyor ve çekiyordum. Dudakları arasından acı bir inilti koptu. Elim sırtındaki yerini alırken, avuç içime bulaşan kan ile çığlık attım.

"Çağrı!"

Gözleri üzerimdeydi ama beni görmüyor gibiydi. Yüzü buruştu, canı yanıyordu.

"Korkma, iyiyim" Diye fısıldadı, sesini zar zor duyurdu kulaklarıma. Sesi gittikçe kısılıyordu, gözleri kapanmak üzereydi. Ne yapacağımı bilemedim. Aklımda geçmişin sahnesi canlandı. Annem, annemi gözlerimin önünde kan kaybından kaybetmiştim ve şimdi aynı şeyi sevdiğim adam için yaşayamazdım. Kaybedemezdim.

"İyisin, iyi olacaksın"

Elini yorgunca kalırdı, etrafıma bakındım. Kimse yoktu, sokak sessizlik ve kimsesizlikle örtülmüştü.

Tutsak                                                              (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin