Tutsak (Tamamlandı)

19. Bölüm: "Artık Gidemezsin"

Koca bir merhaba!!!

Bundan sonra  daha bir aktif olmaya çalışacağım bölümlere. Bazı zamanlar yine çok geç gelebilir bunun için şimdiden özür dilerim.

Okulum bitti nihayet mezun oldum ama önümde hayatımın dönüm noktasına bomba gibi düşecek bir sınavım var, ona çalışıyorum ve bir yandan otel işiyle uğraşmak zorunda kalacağım. Ama yine de elimden geldiğince buralarda olmaya çalışacağım.

Daha fazla vakit kaybetmeden bölüme geçelim.

İyi okumalar, yorumlarda görüşürüz 👋

🌼🍷

Zihnim kendi içimde bana öyle numaralar oynuyordu ki, yaşamadığım şeyleri bana yaşıyormuşum gibi hissettiriyordu. Beni güçsüz gösteren yanlarımdan nefret eder olmuştum.

Bir hafta, koskoca bir hafta geçmişti Çağrı'nın vurulmasının ardından ama o hâla uyanmamıştı. Günler ilerledikçe içimdeki korku artıyor ve beni boğuyordu. Dün gece kontrol esnasında doktorun kurduğu sözler  koca bir depremin enkazını bırakmıştı kalbimin üzerinde. Her geçen saniye daha beter bir hale giriyordum.

Ares her anımda yanımdaydı, geceleri uyumadığım için bana kızıp uyku hapı verirdi. Gecelerim uyku haplarıyla geçiyordu, bedenim artık ilaca alışmış gibi yuttuğum an kendimden geçmeme neden oluyordu.

Yankı ve Kaya babamı her yerde ararken ondan şimdiye denk bir iz bulunamaması ikisini de deli ediyordu. Çağrı'yı vuranın o olduğunu öğrendiğimden beri ona olan öfkem ve nefretim bütün yaşadığımız anıların üzerine kezzap olup orayı eritip yakıyordu. Babamı benden başka kimse bulamazdı çünkü onun tüm sorunlarının çözümü bendim. Babamın için bir piyondan farksızdım. Kazanmak için beni yem ediyordu.

Onun için bir önemim yoktu. O sadece kazanmak, her şeyi elde etmek istiyordu. Bu seviyeye gelmek için oğluna kendi suçlarını yıkıp onun hayatını demir parmaklıklara tutsak etmişti. Onu bulabilecek biri varsa o da bendim.

Derin bir nefes alıp başamı duvara yasladım. Doktorun dün söylediği sözler kafamın içinde oradan oraya savrulurken boğulacak gibi hissediyordum. Kurşun omurga kemiğine denk geldiği için sakat kalma durumu vardı. Henüz kesin bir bilgi olmasada içimdeki korku beni alt üst ediyordu. Çağrı'nın uyanması tüm sonuçları açığa çıkaracakken o uyanmıyordu.

"Bir şeyler yemelisin" Dedi karşıma geçip otururken. Başımı iki yana salladım. Canımın istememesini geç, mideme girecek olan her hangi bir şey çıkmak için an kollardı. Bunu geçen gün Nazlı'nın bana zorla yedirdiği tosttan anlamıştım.