Abimin Kankası || Texting

AK/62

Sea
Sa
Selamun aleyküm
Aleyküm selam

Ybye hege
Yeni bölüme hoşgeldiniz

AyBşYpma
Ayşe boş yapma

TM
Tamam

İO
İyi okumalar

...

"Baba!"

Telefonu açar açmaz avazım çıktığınca haykırdım. Tam beşinci kez aramamda açmıştı. Bir cevap vermesini beklemeden konuşmaya çalıştım.

"Baba Karan'la konuştum! Saçma sapan konuştu! Gitmekten falan-"

Laflarımı bölüp "dur dur kızım dur" demesiyle konuşmaktan vazgeçtim. Sadece bir saniye sessizliğin ardından babam içimi rahatlatan cümleyi kurdu. "Nerede olduğunu biliyorum. Şimdi yanına gidiyorum" demesiyle önce derin bir oh çektim. Ardından "nerede" diye sordum hızla.

"Havaalanındaymış. Gitmekten kastı buymuş. Aldığı bileti kart ekstresinden gördüm."

Duyduklarımla elimi anlıma yapıştırıp gözlerimi yumdum. Aptal. Nasıl da korkutmuştu beni!

"Ben geldim şimdi. Kapatıyorum. Karan'ı da alıp geleceğim."

Rahatlayan içimle onu onayladım. Ardından telefonu kulağımdan çektim. Çeker Çekmez telefonum yeniden çaldı. Oflayarak ekrana baktım. Ancak ekranda yazan Ateş yazısını görünce hızla telefonu açtım ve kulağıma yerleştirdim.

"Gece! Karan'a ulaşamıyormuşsunuz! Nerde bu adam? Ne oldu başına bir şey mi geldi?"

Endişeli sesiyle hızlı hızlı konuştu. " Dur sakin ol. Ulaşamıyorduk evet ama nerede olduğunu bulduk" diyerek onu da rahatlatmak istedim. Ancak sesindeki endişe azalmadı ve "neredeymiş" diye sordu hızla.

"Havaalanındaymış" diyerek kısa bir yanıt vermek istedim. Karşı taraftan meraklı bir ses geldi "ne İşi varmış havaalanında?" Ne diyeceğimi bilmiyordum. Fazla detaya girmek ve onu üzmek istemiyordum. " sanırım biraz uzaklaşmak için bir yere gidecekti ama babam nerede olduğunu öğrendi şu anda onun yanına gidiyor onu da alıp gelecek" dedim. Pek ikna olmadığını belirten sesiyle "kimseye haber vermeden nereye gidiyordu? Bak bana anlatmadığın bir şey varsa anlat Gece" dedi.

"Ya sevgilim, anlatmak istemediğim ne olabilir? Sakin ol. Karan iyi ve birazdan eve gelecek. Düşünme sen. Ben şimdi kapatıyorum. Gidip anneme haber vereceğim" dedikten sonra kısa vedalaşmamızla zar zor telefonu kapadım. Ve tıpkı ona söyledigim gibi odamdan çıkıp annemin yanına haber vermeye gittim. Haber vermem ve rahatlayan annem birlikte oturup beklemeye başladık.

Dakikalar geçse de babamdan herhangi bir haber gelmezken yaklaşık yarım saat sonra annemin telefonu çaldı. Arayan babamdı. Telefonu açıp sesi hoparlöre verdi.

"Efendim Alsan?"

Oldukça sakin bir şekilde sorsa da babamın sesi bir o kadar farklıydı.

"Şu oğlunla konuş yarım saatte dil dökmeme rağmen hala ben gideceğim diye tutturmuş gelmiyor. Ara şunu."

Söylediklerinden sonra telefonu Çat diye kapattı. Şok olmuş bir ifadeyle bir telefona bir anneme baktım. Babamın asla konuşmayacağı bir uslupla ve asla yapmayacağı hareketlerle annemi araması beni şaşırtmıştı. Gerçekten fazla sinirlenmişti. Annemin aramasını beklemeden hızla kendi telefonumdan yeniden Karan'ı aradım. Çaldı çaldı çaldı açan olmadı. Benden sonra annem de onu aramaya karar verdi. Ancak tıpkı beni açmadı gibi annemi de açmamıştı.