Abimin Kankası || Texting

AK/51

Sellaam.

Daha yazmaya başlamadığım uppuzun bir bölüme hoş geldiniz dmckcskala

Neys ayş tatava yapma bölümü yaz.

Tm.

Hadi bay.

(Bu kısım bölümü bitirdikten sonra eklendi dnfkdkdmd: Bölümde geçen şarkıyı spotify çalma listesine ve buraya koyuyorum okurken belirttiğim yerde açıp dinleyerek okumanızı isterim.

Ayrıca şu andan itibaren yazdıklarım hariç 5000 kelimelik bir bölüm yazdım! Rekor rekor! Hatta küsuratı saymıyorum bak burada yazdığım ve bölüm sonunda yazdığım şeylerden dolayı!

REKOR YORUM VE OY İSTİYORUM BU BÖLÜM!

Hadi kooooş ve okuu!!!!)

...

"Bir şey konuşmamız gerek."

Söyledikleri anlık bir nefes kesintisine yol açmıştı. Öylece yüzüme bakınmaya devam etti.

Sakin ol Gece, sakin.

"N-ne konuda?"

Hayır, imkansız. Anlayamaz.

Buse'yi anladı ama?

Sus!

"Aslında burası uygun değil pek ama ben sabırsız bir insanım Gece."

Hayır, hayır, hayır, hayır!

Ağzını tekrar araladı. İçimden sayıklamaya devam ederken gözlerimi sıkıca kapatmamak için elimden geleni yapıyordum. Sakin kal Gece!

"Ben aslında.."

Çalan telefon melodisi ile duraksadı. Fısıltı ile karışık bir küfür mırıldandı. Cebinde ki telefonu çıkarıp ekrana baktı. Zannımca telefonu açıp açmamak konusunda kararsız kalmıştı. Bir kaç saniyenin ardından bir küfür daha mırıldanarak telefonu açtı. Sanırım küfürlerini duymadığımı sanıyordu.

"Şevket abi? Buyur?"

Tanıdık olmayan bu isimle kaşlarımı çatıp dikkatle diyeceklerini bekledim.

"Bir saniye? Ne!"

Şaşkınca yanıtladı karşı tarafı. Sesinin yükseldiğini fark ettikten sonra kendine bir çeki düzen verdi. Gözleri beni buldu. Telefondaki kişiyi dinlemeye devam ederken benden uzaklaştı. Araya giren mesafe biraz olsun rahat bir nefes almama sebep oldu.

Ne yapacağımı bilemeden kabinden çıktım. Ve beklemeye başladım. Ateş şaşkın ve sinirle telefonu kapayıp bana bakıncaya kadar. Bir kaç saniye bakışmamızın ardından sonunda konuştu.

"Önce onu bi alalım."

Sözleri yetmeyecek gibi bakışları ile elimde ki elbiseyi işaret etti. Başka bir şey söylemeden kabin kısmından çıktı. Bende bir kaç saniye idrak sürecinin ardından peşine takıldım. Mağazanın kasasına ulaştıktan sonra elbiseyi almam, önce mağazadan sonra da alışveriş merkezinden çıkmamız kısa sürdü.  Bu süre zarfında ikimizde iletişim kurmadık. Saçma.

Binadan çıktıktan sonra adımlarımı durdurmamın üzerine o da durdu. Konuşacağı şeyi konuşmaktan vaz geçmiş gibi duruyordu. Bu işime gelirdi. Tam veda konuşması yapmaya hazırlanıyordum ki o benden önce konuştu.

"Gece, bir konuda bana yardım edebilir misin?"

Duraksadım.

İlk kez benden yardım istiyor olabilirdi.