Abimin Kankası || Texting

AK/53

Selamlarr

Uzun süre bölüm bekleyenlerin yüzünde ki gülücüğü tahmin edebiliyorum.

Şimdii şöyle ki bölümde bir dans sahnesi var Kutay'ın, betimleyip anlatırken zorlanmak yerine yaptığı dansın hayalimdekine en uygun şeklini bulup instagramda gönderi olarak paylaşmaya karar verdim. Yanisi bölümü okuduktan sonra ya da o kısımı okurken gidip instagramdan o videoyu izleyebilirsiniz :)

İnstagram: @terayaziyore

Bölümde geçen şarkıyı da medyaya ve spotify çalma listesine ekledim. Çok kısa geçiyor ama çok sevdiğim bir şarkıdır. İlk kısımları okurken bile dinleyebilirsiniz.

Şimdi hepinizee iyi okumalaarrr

...

Dolan gözlerimi saklayamıyordum.

Boğazım düğümleniyordu, konuşamıyordum.

Aklım?

Kaçmıştı çoktan.

Bana ne yapmam gerektiğini söyleyemezdi. Yoktu artık. Aklım şu geçen saniyelerden sonra gitmişti.

Dudaklarım kurumuştu.

Kulaklarım çınlıyordu.

Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi sözü tam bu anı betimlemişti sanki.

Nasıl bu kadar fazla cümle aklımda dolanırken söyleyecek tek bir şey bulamıyordum?

Ağzımı açsam saçmalardım. Biliyordum.

Ama o sanki buna bile şükür edecek gibi dudaklarımın arasından çıkacak tek bir kelimeye dahi muhtaçmış gibi bakıyordu. Bu beni konuşmak zorunda olduğuma daha çok inandırmaktan ve zorlamaktan başka bir işe yaramıyordu. Ve o bunun farkında değildi.

"Gece bir şey söyle."

Sesi, can çekişen yaralı bir insanın kurtulmak için son çabalarını sarf ederken ki çaresizliğini andırıyordu.

"Ne olur bir şey söyle."

Çaresizliği yetmezmiş gibi bir de sesi titremişti.

Araladım dudaklarımı. Konuşamasam bile en azından konuşmak istediğimi göstermeye çalıştım ona. Kırpamadığı gözleri dudaklarıma indi. Bir süre kıpırdamasını bekledi dudaklarımın.

Ancak istediği olmadı.

Tek bir harf bile dökülmedi dilimden.

O an çekti gözlerini. Konuşamadığımı anladığında.

Arkasına döndü. Bir kaç adım attı sağa sola. O da ne yapacağı hakkında en ufak bir fikre sahip değildi. Biliyordum.

"Ben.."

Bir anda benim bile iznim olmadan bu kelime çıktı ağzımdan. Sesim kulaklarına ulaştığı gibi yeniden bana döndü ani bir hızla. Umutla baktı gözlerime. Bense gözlerimi kaçırdım. Soğuktan rengi beyaza yüz çalan ellerine baktım. Güzel, ince uzun parmaklarını izlerken yeniden düşünmeden, izin almadan bir kelime daha sarf etti dudaklarım.

"Aptalım."

Yüzüne baktım.

Evet.

"Ben aptalım."

Harika.

"Ben aptalın tekiyim."

Göz yaşı mı?