Abimin Kankası || Texting

AK/47

Hellloooo

Yebe geldi!

Medya: Gece (bence bu kız sade makyajlı da makyajsızda güzel)

Öncelikle ufak bir açıklama yapacağım. Lütfen burayı atlamayın.

Evet tabi ki açıklamam geçen bölümün sonunda gerçekleşen olayla ilgili olacak. Açıklamayı instagram hesabımdan da yaptım ama buradan da yapayım.

Gece'yi çok haksız bulup ona bayağı sinirlenmişsiniz. Halbuki Gece duyduklarını o şekilde yorumlamakta oldukça haklı. Çünkü Ateş'in ağzından bir dönem önce bilinmeyenden hoşlandığını duymuştu. Bilinmeyen kendisi olabilir ama Ateş bunu bilmediğinden Gece hiç bir zaman benden hoşlanıyor diye düşünmedi. Üstüne üstlük Gece bilinmeyenin kendisi olduğunu bilse asla hoşlanmazdı diye düşünüyordu.

Şimdi Ateş'in söylediklerini o şekilde yorumlamasının nedeni Ateş bir zaman önce bülinmeyeni bulmaya çalışıyordu. Gece nereden bilsin buna bir son verdiğini ve artık ondan değilde bizzat Gece olduğunu bilerek Gece'den hoşlandığını?

Ayrıca Ateş'in son günlerde ki yakınlığını da adla kendinden hoşlanmasına yoramadı. Kız bu olaya imkansız gözüyle bakıyor.

Yani Gece kızmayın.

O öyle duydu.

Ve haklı olarak o şekilde yorumladı.

Şimdi olayın gerçek yüzünü görelim.

...

(Ateş'in ağzından/ Tamircideyken)

Çalan telefonuyla birlikte masadan kalkıp giden Gece'nin ardından bana yüksek imalarda bulunan Kemal abiden gözlerimi kaçırdım. Adam hiç konuşmadan o kadar çok şey anlatıyordu ki.

"Abi, bakma öyle.."

Utana sıkıla gözlerimi kaçırdım. Gülümsememek için kendimi sıktım. Ancak pek başarılı olamadım. O da daha çok sırttı. "Niye gülmeyeceğim? Oğlum gibi gördüğüm sen, ilk kez bir kızdan hoşlanıyorsun. Bakışlarını bilirim ben senin Ateş. Tutulmuşsun hanım kızımıza. Hiç inkar etme."

Sesli bir nefes verdim. Konuşmam gerekirdi biliyorum. Çünkü Kemal abi, gerçekten abi olarak gördüğüm biriydi. Dert ortağı edindiğim biriydi. Benden yaşça büyük olması bunu etkilemiyordu. Kafamda ki cümleleri toparlamam biraz zaman aldı. Ne söyleyeceğimi biliyordum ancak nasıl söyleyeceğim konusunda biraz düşündüm. Hazır hissettiğimde dudaklarımı araladım.

"Abi, zaten ben senden bir şey gizlemem. Doğru anladın. Ona karşı hislerim var. Yok diyemeyeceğim kadar gözüme batan, en ufak bir sözünde, hareketinde bile büyüyen hisler bunlar. Ancak sorunlar bitmiyor ki. Kız, en yakın arkadaşlarımdan birinin kardeşi. Arada koca bir engel gibi arkadaşım var. Abisi var. Bunun yanı sıra onun bana karşı bir hissi var mı yok mu bilmiyorum."

Kemal abi bu düşüncelerime gülüp elini omzuma attı. "Bence hoşlanıyor o da. Ben öyle hissettim. Yani sizi sevgili sandığımı söyleyince verdiği tepkiden belliydi."

Şaşkınlıkla gözlerimi büyüttüm. İlk kez böyle bir tahmin duyuyordum. Heyecanımı gizleyemediğim yüzümde bariz bir gülümseme de oluştu. "Harbi mi?"