Abimin Kankası || Texting

AK/25

Bu sıra bu kitaba yazasım çok. Diğer texlere de bölüm bekleyenler var biliyorum ve onlardan özür diliyorum. Ama içimden gelmediği zaman bölüm yazınca kendimi aşırı ama aşırı huzursuz hissediyorum ve bölüm asla içime sinmiyor.

Zaten en geride kalanımız Abimin Kankası oldu biraz buraya yoğunlaşmam iyi olur diye düşünüyorum.

Aklımda çoook fena şeyler var.

Ve bu kısalıkla gidersem bölüm sayısı bi 70 e vuracak galiba cnnfdmmd

Neyse iyi okumalarr

...

Esnediğimden kocaman açılan ağzımı hızla elimle örttüm.

Çok yorgundum.

Okulda ki ilk haftamdan sonra derslere hızlı bir giriş yapmıştık. Ve her gün beynimin en az %5'ini sırama bırakıp okuldan ayrılmaktaydım.

Dersler çok yoğundu. Ve tabi oldukça zor.

Tüm bunların yanında yetmezmiş gibi kafamda dönüp duran yakıcı bir ateş vardı ve o da Ateş'den başkası değildi. 

Ateş zaten beynimin yarısını kaplıyordu.

Onun yüzünden bazen dersleri bile kaçıyordum.

Onu yıllardan beri sevmeme rağmen ilk kez böyle şeyler yaşıyordum. İlk kez bu kadar düşüncelerime hakimdi. Ki bunun nedeninin onunla mesajlaşmam olduğunu biliyordum. Sürekli ona yazmak istiyordum. Ama bunu yapamazdım. Bu onu sıkmaktan başka bir şey değildi. Zaten bu konuşma işi ne zaman bitecek diye beklemek canımı yeterince sıkıyordu.

Açık açık bana görmediğim ve tanımadığım birini sevemem demişti. Ki Ateş gördüğü tanıdığı birini de sevmezdi ki. O şu ana kadar kimseyi sevmemişti. Kimseyle ciddi bir ilişkisi olmamıştı. Şimdiye kadar hiçbir kızın elinden tutup sevgilim dememişti.

Bunu ne bana ne de tanımadığı, ben olduğumu bilmediği bana yapmayacaktı.

O benim elimi hiçbir zaman tutmayacaktı.

Çünkü ben onun karşısına çıkmayacaktım.

Bunu Karan'a yapamazdım.

O benim abimdi.

Ve ben ona bir söz vermiştim.

Gözlerimi sıkı sıkıya yumdum. Aklıma gelen anılar beni boğarken yutkunmak için kendimi zorladım.

"Bu kadar sinirlenmeni anlayamıyorum."

"Ne demek anlayamıyorum Gece!"

"Karan bağırma!"

Gözlerimi açıp aklımı temizlemek istedim ama o konuşmamız aklımda dönüp dolanmaktan vaz geçmiyordu.

"İlerde bende birini sevip onunla birlikte olmak isteyeceğim biliyorsun değil mi? Büyüyorum Karan, büyüyoruz."

"Elbette büyüyoruz, elbette seveceksin. Sevgilin olacak, aşık olacaksın, üzüleceksin, sonra yeniden toparlanacaksın. Hatta evleneceksin."

Karan'ın dolu gözleri sanki karşımdaymış gibi canlandı gözümün önünde.

"Ama lütfen, Gece lütfen bu şanslı adam benim evime aldığım, seni kardeşim olarak tanıttığım, aynı kaptan yemek yediğim biri olmasın. Yalvarıyorum benim arkadaşım olmasın. Ben Mete'den sonra birinin daha sana, beni kullanarak yakınlaşmasını kaldıramam."

Tekrar yumdum gözlerimi. Sıkı sıkıya kapadığım gözlerimden bir damla yaş düşmesinin ardından hızla elimi kaldırdım. Ve yanağımdan aşağı doğru süzülen damlayı yok ettim.