Abimin Kankası || Texting

AK/50

Bölğm geç geldiği için hepinizden özür dileyerek başlamak istiyorum.

Devam etmek istediğim diğer bir konu ise evet bölüm kısa farkındayım. Ama bu güne yetişsin diye şaaptım. O yüzden kısa fln yzmyn tmmı

Bide bna sövmyn sjdjkdkd

Hdi öptm.

İyi okumlr..

...

Masadan giden Ateş ve Karan'ın hemen ardından öne doğru atıldı Yade.

"Bana bak! Sen ne yaptığını sanıyorsun! Sen kendini ne zannediyorsun! Karaktersiz, yalancı, pislik! Yemin ederim elimde kalırsın! Sen hangi göte güvenip böyle bir yalan attın ortaya ha! Kime, neye güvendin kızım sen! Bir içim suda boğarım seni! Haysiyetsiz!"

Elimi Yade'nin koluna attım ve kolunu sıkarak bana dönmesini sağladım. Ağır konuşuyordu.

Gözlerim kısa bir süreliğine karşıma döndü. Gözleri dolan Buse öylece bana baktı. Tıpkı benim ona baktığım gibi. Kolunu sıktığım Yade elime vurup onu bırakmamı sağladı. Bu yaptığıyla ona döndüm.

"Lan geri zekalı! Niye bir tepki  vermiyorsun sen! Kafan yerinde mi? Alo! Kız yalanı yemiş sıçmış! Güvenip anlattığın şeyleri evirip çevirip bir yerlerine sokmuş! Farkında mısın?"

Bu kez elini kaldırıp omzumu dürttü. Çok sinirliydi. Ve ne yaptığının farkında değildi. Konuşmadan tekrar Buse'ye baktım. Ağlamaya başlamıştı. Ağzımı açıp bir şeyler söyleyeceğim sıra benim yerime o konuştu.

"Ona söylemedin mi?"

Şaşkınlığı benliğini ele geçirmiş gibiydi. Ateş ve Karan'ın masaya yöneldiğini gördüğünde hızla yerinden kalktı.

"Neyi söylemedin?"

Sinirini diri tutan Yade kolumu çekeledi. Ancak ben onunla değil masaya gelen Ateş'e bakıyordum. Ağlayarak giden Buse'nin ardından bakıp bize döndü.

"Ne oldu az önce?"

Ayağa kalkıp çatık kaşlarını bu kez Ateş'e çeviren Yade, oldukça sert bir dille "bir şey yok" deyip kestirip attı. Ardından bir kez daha kolumdan çekip "hadi kalk" dedi. Ancak bende o niyet yoktu. Öylece Ateş'e bakıyordum. O da bir uzaklaşan Buse'ye bir bana bakıyordu. Gözlerimi yumup açtım. Ve oldukça sakin bir sesle "peşinden gitsene" dedim. Bu söylediklerimle kolumu tutan Yade'nin elleri sıkılaştı. Ateş ise sanki ufak bir kararsızlık yaşadıktan sonra elinde ki yemeğini masaya bırakıp Buse'nin peşinden ilerlemeye başladı.

Bende Yade'nin ısrarlarına daha fazla katlanmak yerine oturduğum yerden kalktım. Karan'a bir takım şeyler söyleyip konuşmak için beni bahçeye çıkardı. Kantinden yeterince uzak ve kimsenin olmadığı bir yere kadar ilerledi. Bende onu takip ettim usulca.

"Sen kendin de misin acaba?"

Oldukça sinirli bir sesle konuşmaya başladı. Bense sakince cevapladım onu.

"Ben yaptım."

Ancak beni duymadı. Yani sanırım.

"Kız senin yerine geçmiş farkında mısın! Yalanı gözlerimizin içine baka baka okumuş! Sen nasıl böyle sakin- bir saniye. Ne!"

Bahçe duvarına yakındık. Sadece bir kaç adım atarak duvara ulaştım. Sırtımı duvara yaslayıp kollarımı birleştirdim.

"Buse'ye bunu yapmasını ben söyledim."