Lies Between Us (Completed)

Chapter 4

Chapter 4

Kinabukasan maaga akong nag-ayos ng sarili. I wore a pink chanel tank top partnered with black skinny jeans and denim jacket. I stared myself on the mirror and turn around. I smiled.

"Perfectly beautiful." I mouthed.

Kumakanta ako habang bumaba sa hagdanan. Nginitian ko rin ang mga kasambahay na nadadaanan yumuyuko lang ang mga ito. Habang papalapit ng kusina naamoy ko na ang mga pagkain na hinahanda. It smells delicious ha. Manang is busy preparing the foods and utensils on the table, she didn't even notice my arrival. I forgot her name but her face familiar to me. I pull one of the chair that made a sound so manang look at me.

"Good morning po, manang," I happily greeted her.

Tumango siya sa 'kin at nilagyan ng tubig ang baso na nasa harapan ko.

"Good morning din Sly, parang good mood ka ngayon." Nakangiti niyang bati sa akin.

"Of course manang, I will go to my favorite place hihi."

Nagsandok ako ng kanin at itlog tsaka inilagay sa aking plato. Bumuntong hininga si manang. Sumubo ako.

"Magra-racing ka na naman no? Naku iha delikado 'yan!"

Namilog ang aking mga mata sa sinabi n'ya. At naibuga ang pagkain sa baba. What? I'm shocked. How did she know that? I don't remember telling to anyone what are my favorite places.

"H-how c-come?" naguguluhan kong tanong.

Ngumiti lang siya sa 'kin at ibinigay ang baso at tissue. Tinitigan ko siya habang pinupunasan ang sarili. She's wearing a dress or daster I guess? Her hair is almost white. Ininom ko na rin ang tubig na binigay n'ya.

"Kinukwento mo sa 'kin dati nong high school ka. Halos lahat ng nangyayari sa buhay mo alam ko lahat, madalas kasi tayong magkasama noon mapaschool at pasyalan. Busy ang mga magulang mo sa business n'yo kaya ako ang nagbabantay sayo. Pero nang umalis ka na ng Pilipinas hindi na tayo nagkausap pa," masaya niyang paliwanag.

We're always together but why I can't remember her? Even her name. What? I'm confused.

"But why I can't remember you? Gosh, it's confusing po manang," nalilito kong sabi.

"Enlighten me, please."

"U-uhmm... 'wag mo ng isipin 'yong sinabi ko. Kalimutan mo na lang 'yon, sige iha maglilinis pa pala ako ng kwarto mo," sabi niya sa natatarantang boses at nagmamadaling umalis.

Sinundan ko siya ng tingin. Huh? What's that?

Masaya akong naglalakad sa malawak na field kung saan gaganapin ang car racing. I'm just 18 when I started this hobby, at first I feel scared on my first ever tournaments but time passed I managed to overcome my fears. My parents doesn't know about it because I'm so good in keeping secrets. At alam kong pagbabawalan ako ni dad kung sakaling malaman niya. Everytime I'm feeling   angry I will go to this field and drive fast as fast I can. Doon ko lahat binubuhos ang galit at inis ko.  

"Ohh! You're back?" Kinuha niya ang aking kamay at inilapit sa kan'yang labi upang halikan. Sinampal ko ang kan'yang pisngi na agad namula.

Mga galawan talaga nito pang fuck boy akala n'ya naman siguro maaakit ako katulad ng  mga babae niya. We'll you mess with the wrong person fucker. Hindi ako uto-uto kagaya ng mga easy girl niya.

"Aray! Ang sakit mo naman manampal," reklamo n'ya habang hinahawakan ang pisngi. Buti nga sayo.

Pinalibutan ko lang siya ng mata, it was Keon. One of my schoolmates during my college. Nagsimula na akong mag warm-up.