Lies Between Us (Completed)

Chapter 44

Chapter 44

I can't believe when Tito Danico asked me to join them on their party. I tried to reject him by reasoning of my works but he said that he already ask my boss to give me a break for only one week. Kaya hindi na ako nakatanggi pa.

Aaminin ko na masaya naman talaga ang reunion nila lalo na't nag-eenjoy ang anak ko sa pakikipaglaro sa mga batang halos kaedad n'ya lang. Kahit naroon naman si Zidney pakiramdam ko pa rin ay hindi ako roon nababagay. Hindi naman talaga kasi ako bagay dahil hindi naman ako nabibilang sa pamilya nila.

I gazed at my son that busy playing with his cousins. One of his playmate was Zidney's son named Kenneth. I never thought that Keon was the father. I automatically smiled when my son tried to throw the ball to the air but before that it accidentally slipped on his small palms. He's face turned red when the others boys laugh at him.

May mga kasama siya na mga malalaki na. At hindi ko alam kung kaninong mga anak iyon pero halata naman ang pagkakahawig nila kaya nasisiguro 'kong anak ito ng mga pinsan ni Clate. Wala naman kasi siyang kapatid kaya sigurado ako na anak iyon ng mga pinsan n'ya.

I glanced at Zidney's when I heard her laughs and giggles. Prenteng nakaupo ito at abala sa pagkain ng pinya. We we're beside the shoreline.

"Clate's and Slade are really look alike. There's no doubt that they're blood related. Even their names we're rhythm." She chuckled and chewed the pineapple inside her mouth.

Na naman. I bit my lower lip and gave her a bored like there's no interest on what she was saying. Why they keep saying that to my face? Alam ko naman eh pero paulit-ulit pa rin nilang sinasabi. Naririndi na rin sa pakikinig dzuh.

"Arggh! Stop saying that Zid! I'm so tired hearing those words!" Inirapan ko siya.

Tumawa lang siya sa 'kin at nagpatuloy sa pagkain ng pinya. Kanina pa siya kain nang kain hindi pa ba 'to nabubusog? At sa lahat pa talaga ng prutas na maaaring kainin eh 'yong maraming mata pa talaga ah?

"Fine, I will keep quiet na. You look stress already..."

Hindi ko alam kung sinasadya n'ya bang inisin ako kasi sa totoo lang ay naiinis na talaga ako na paulit-ulit iyong marinig. Can they just shut up? And keep it to themselves kung anong napapansin nila.

"Good. By the way how you and Keon met each other? Oh my God!" Napatakip ako sa aking bibig. "Ngayon ko lang nadigest sa utak ko! So it was Keon pala? Ang kinikwento mo sa 'kin?"

Marahan itong tumango sa 'kin bago sumubo. Hindi pa rin ako makaget-over sa nalaman at umusog pa lalo sa tabi n'ya.

"What, now?" She squinted.

"Can tell me more? About you two?" I pouted in front of her.

This is the very first time we bond after the years and I want it to be memorable. I miss our talks. How we tell our days went. I really missed my bestfriend. Kahit nagkaraon man ako ng iba pang mga kaibigan ay hindi pa rin mawala sa 'kin na hanapin ang bonding naming dalawa ni Zidney.

"What do you want to know? Hindi ba dapat ikaw ang may ikekwento sa 'kin?" He leered.

"Tangina! You know how to speak tagalog?" Halos pasigaw kong tanong bakas ang pagkagulat sa mga mata.

Umawang ang labi ko na tila hindi mapaniwalaan na marunong na magtagalog ang kaibigan ko.

"Yes. Keon was a good tutor," simpleng sinabi nito.

"Siya ang nagturo sayo? Baka kung ano-anong kagaguha ang tinuturo ng isang iyon sayo ha?" Sarkatiko 'kong sinabi.

Nakarinig kami ng isang tikhim sa aming likuran kaya umangat ang noo ko at nilingon naming sabay ni Zidney. Nasilayan ko na naman ang malademonyong ngisi ni Keon. Nakakairita talaga ang mukha nito. Hindi ko talaga maiinitindihan kung bakit maraming nababaliw sa isang loko-loko na 'to. Eh, isang ngisi lang n'ya ay agad nang kumukulo ang dugo ko.