Lies Between Us (Completed)

Chapter 12

Chapter 12

I sigh heavily any moment now the grand opening of my shop will start. Nakahanda na ang lahat ng mga kakailanganin ngunit kinakabahan pa rin ako sa kung ano ang magiging kalabasan nito.

Paano kung hindi maging patok ang mga ginawa 'kong damit?

Paano kung walang bumili?

I shrugged my shoulder. Kailangan ka naging insecure Slylexia? Naging latin honors at nagkaroon ka ng maraming awards sa paggawa ng mga damit sa Spain, ngayon mo pa pagduduhan ang iyong sariling kakayahan?

Yeah, right you are the Slylexia Yvinisse Rodriguez, the top achiever student of Pablo de Olavide University. I smiled feeling proud of my achievements during the college days of my life.

I looked at to my watch to know the time. It's already 8:00 AM. I heard some knocks on my door. "It's open, come in," I said with a soothing voice.

The employee named Catherine, enter my office with a smile plastered on her mouth but I saw how her hands shaking.

Ganoon ba talaga ako ka suplada para matakot siya sa 'kin? Okay let's say that I'm a maldita sometimes always rather but I will not do bad things to someone who don't do anything to me.

"8:00 AM na po ma'am, h-hindi pa ba tayo magsisimula?" She hide her hands on her back.

I raised my brows but when I saw her panicking of my reaction I feel a little conscience so I stop it. Hindi n'ya alam kung magsasalita ba o tatahimik na lang siya.

I cleared my throat. "We we're going to start now, ready all the materials that we need." Tumayo ako sa inuupuang swivel chair. She nodded politely.

Tumango lang siya sa 'kin bago nilisan ang office ko. Tumingin muna ako sa salamin bago magpasyang umalis.

I am smiling widely while cutting the ribbon. Dinig na dinig ko ang mga cameras na nagclick sa harapan ko. Humarap ako sa kanila matapos magupit iyon.

Nagpalakpakan ang mga tao na naroon bilang pagbati sa 'kin sinuklian ko naman sila ng matamis na ngiti.

Maraming tao ang pumunta halos lahat sila ay mga kabatchmates ko. Mayroon ring pumuntang kaibigan ni Mommy at Daddy at may iilan din na hindi ko kilala.

Abot langit ang ngiti ko habang pinagmamasdan ang mga tao na pumipili ng kanilang bibilhin. Abala naman ang mga empleyado ko sa pagsagot ng mga katanungan ng customers.

Labis ang saya ko dahil natupad ko na ang isa sa mga pangarap ko na hindi humihingi ng tulong sa magulang ko. Ganito pala ang pakiramdam, sobrang saya ang dulot sa 'kin na para'ng ako na ang pinakamasayang tao sa buong mundo.

Owning a own clothing line was always been my dreams when I was still in high school. I don't want to inherite my parents businesses because I'm not interested to that and I want to be independent lady.

Hindi ko ginamit ang ibinigay na pera ng grandparents ko, kasya naman ang sarili 'kong pera kaya napagdesisyunan ko na lang na-iinvest iyon sa companies ni Daddy at Mommy.

Ngayon na natupad ang inaasam-asam ko  para'ng nabunutan ako ng tinik sa lalamunan at ano mang nakadagan sa aking dibdib. I should say that I am genuinely today.

Aaminin ko na isa sa mga nagtulak sa 'kin na  sikapin na magkaroon ng sariling negosyo ay ang mga masamang salita na natanggap ko sa mga kaklase dati. Lagi nilang kinikwestyon ang pagiging isa sa achievers ko sa klase.

Sinasabi nila na binabayaran lang naman daw ni Dad ang mga teachers para gawing mataas ang mga grado ko which is not true. I really tried very hard to slapped them the truth that I am really an intelligent one. Na hindi ko ginagamit si Daddy para lang magkaroon ng ganoong awards.