♠ ♦ ♣ ♥ Alice in Borderland ♥ ♣ ♦ ♠

19 - ♣6

'Klaver zes.'

Direct worden we weer gescand door de twee jongens, die er niet al te gerust op lijken te zijn wanneer ze naar Chichiro en mij kijken. Ringo lijkt zich daarentegen geen zorgen te maken, waardoor ik me ook wat meer gerustgesteld voel. Hij komt over als een slimme jongen. Niet alleen had hij alle vragen goed in het vorige spel, hij wist ook de rust te allen tijde te bewaren. Bovendien ligt de focus bij een klaverspel vaak op samenwerking.

Maar je weet het nooit. Dit zou niet de eerste keer zijn dat een samenwerkingsopdracht uitloopt op haat en nijd.

'Het spel is Escape Room.'

'Sick,' probeert Jinju stoer te zeggen, 'ik had er altijd al zo eentje willen doen.' Zijn stem klonk te gespannen om echt enthousiast te zijn. Ik kan het hem niet kwalijk nemen. 'Spelregels: er is een uur de tijd. Winvoorwaarde: ontsnap uit de kamers voordat de tijd om is.'

Kamers is meervoud. Betekent dit dan dat er meer levels zijn?

'Kijk op je mobiel om te zien in welke kamer je start.' We groeperen onszelf en merken op dat Chichiro, Jinju en ik in kamer één beginnen. Dat betekent dat Ringo, Kube en Hansai in kamer twee starten. 'Moeten we tegen elkaar strijden?' merkt Kube lichtelijk opgewekt op terwijl hij naar mijn groep kijkt. Hij denkt ons zeker aan te kunnen als dat het geval is. 'Vast niet,' zegt Jinju hoopvol. 'Dit is een klaverspel, geen harten..' Toch is duidelijk te merken dat hij zich zorgen maakt. 'Ga naar je toegewezen kamer,' zegt de stem. Het pad naar de gang wordt verlicht. Het valt me op dat het allemaal vrij kaal is. Toch doe ik mijn best om ergens een patroon in te vinden of te bedenken of er iets is dat ik misschien wel moet onthouden voor als we in de kamer zijn.

Aan het eind van de gang bevinden zich twee deuren: kamer 1 en kamer 2. Dat betekent dus dat we naast elkaar zullen zijn, maar waarschijnlijk van elkaar afgesloten. Er klinkt een zoemer bij beide deuren. Terughoudend pakt Jinju de deurklink vast en trekt hij de deur open. Zodra we alle drie binnen zijn, valt de deur achter ons dicht en is er geen terugweg meer. Aan de binnenkant ontbreekt de deurklink namelijk niet alleen, de deur is ook nog eens helemaal plat. De jongens kijken lichtelijk in paniek naar de deur, maar ik besluit vast om me heen te kijken.

'Het spel begint nu,' zegt de stem. Zowel op mijn mobiel als op de geprojecteerde klok op het plafond is te zien hoe de timer begint af te tellen vanaf een uur. Ik positioneer mezelf in het centrum van de kamer en kijk goed om me heen. Het eerste dat me opvalt is de gigantische boekenkast vol met boeken over verschillende onderwerpen. Niets is gecategoriseerd, dus loop ik iets dichterbij om te bekijken wat voor boeken er staan. Er staan geschreven verhalen, maar ook informatieve dingen over de wereld zoals verschillende landen, bevolkingsgroepen en geschriften, maar ook over vakken die op de middelbare school gegeven worden. Ik probeer niet al te lang te speuren, want misschien zit er niets bruikbaars bij.

'What the fuck, wat moeten we hier nou allemaal mee?' mompelt Jinju. Ik volg zijn blik en kom uit bij de verschillende schilderijen die aan de muur hangen. De kamer voelt vrij druk aan en ik weet zeker dat er een hoop dingen bij zitten die we absoluut niet nodig gaan hebben. Daarom probeer ik me te focussen op de dingen die zeker belangrijk zijn: de cijfersloten en controlepanelen. Ik loop naar de muur die zich bij de andere deur zonder deurklink bevindt en zie dat er een woord ingevuld moet worden op een controlepaneel. Een aanwijzing van wat dat woord zou moeten zijn wordt nergens gegeven.

Ik kijk naar Chichiro, die net als ik de kamer aan het verkennen is en bij de muur met gekleurde symbolen staat. De cirkels, vierkanten en driehoeken steken uit van de muur en het lijkt erop alsof we ze kunnen indrukken. Daar moet zeker een patroon voor zijn, maar nogmaals is er geen enkele aanwijzing over hoe we die kunnen vinden.

Het is moeilijk om Jinju niet te volgen in het voelen van paniek wanneer hij dat steeds meer uit begint te stralen. Het lijkt erop alsof er nergens een aanwijzing is voor hoe we verder moeten, maar ik dwing mezelf om te proberen iets te vinden. Ook Chichiro lijkt actie te willen ondernemen, omdat we tot dusver al 7 kostbare minuten hebben verspild. 'Het enige dat ik als mogelijkheid zie, is om iets met deze gekleurde symbolen te doen.' Ik ga naast hem staan en kijk naar de cirkels, vierkanten en driehoeken. 'Dat lijkt mij ook,' beaam ik. 'Waarschijnlijk moeten we een bepaald patroon intoetsen.' Ik breng mijn hand naar voren om de dingen vanaf de zijkant te inspecteren en niet om ze in te drukken, maar toch vliegt Jinju paniekerig naar ons toe. 'Niet doen!' roept hij. 'Hebben jullie nooit die Escape Room films gezien?! Denk aan waar we nu leven. Als we iets fout doen, gaan we dood!' Chichiro probeert de paniek in zijn ogen af te schermen, maar het is duidelijk te zien hoe gestrest hij om dit spel is. Dat moeten we maar niet aanmoedigen. De paniek werkt namelijk aanstekelijk.