♠ ♦ ♣ ♥ Alice in Borderland ♥ ♣ ♦ ♠

32

'Daar is ze dan!' stelt Niragi wanneer ik de gang in kom lopen. Hij begint te klappen en maakt een zogenaamd nederige buiging voor me wanneer ik dichter bij de deur kom. 'Oh, meestergenie,' zegt hij met gebogen hoofd, voordat hij het geweer oppakt waarmee hij Kuro neergeschoten heeft. 'Ringo had me gevraagd om vandaag langs te komen,' zeg ik op een neutrale toon. Niragi kijkt me geërgerd aan en draait zich om naar de deur. Wanneer die opengaat en we de kamer binnenkomen, zijn alle mensen die aan de tafel zitten stil. Waarschijnlijk hadden ze gehoord hoe Niragi mij aansprak op de gang. 'Het meestergenie is gearriveerd,' stelt hij nederig, waarnaar hij de deur voor me dichtmaakt en tegen de muur aan leunt met een geërgerde blik op zijn gezicht.

'Ha, Kairi,' stelt Ringo terwijl hij voor me opstaat. Langzaam kom ik dichterbij en ga ik bij de tafel staan. Iedere plek is bezet, wat betekent dat ik niet kan gaan zitten, maar ik weet ook niet of dat de bedoeling is. Ik heb absoluut geen idee wat hij van me wil en hoe lang dit bezoekje gaat duren. Hopelijk is dat niet lang. 'Ben je een beetje bijgekomen van gisteravond?' Ik kan niet opmerken of Ringo me deze vraag expres stelt om me op stang te jagen of dat hij oprecht slecht is in een gesprek op gang brengen. Niragi gaat zo te merken uit van het eerste. 'Waarom wilde je dat ik langskwam?' vraag ik.

Een jongen met blond haar dat net boven zijn schouders komt en een wit vest met zwarte strepen stoot een kort lachje uit, alsof hij het grappig vindt hoe snel ik ter zake kom. Ik kijk de rest van de tafel rond en merk onder andere de spelers van mijn spel van gisteravond op. Ook Eindbaas en twee andere jongens waarvan ik de naam niet weet zitten aan tafel, maar Hatter en Aguni zijn allebei nergens te bekennen.

'We hadden een afspraak,' zegt Ringo terwijl hij in zijn zak graait. Hij haalt daar drie armbandjes uit. 'Jouw medewerking in de spellen, in ruil voor een beter nummer voor Soran, Yuki en jou.' Niragi begint te fluiten. 'Voor haar broer en vriendje,' stelt hij zogenaamd dromerig. 'Neef,' corrigeert Ringo hem. Ik reageer niet. 'Door jouw aandeel in het spel hebben we acht keer dezelfde kaart kunnen ontvangen en zijn we er ongeschonden vanaf gekomen.' Met "we" bedoelt hij alleen de bestuursleden en ik, want Kuro kan hem niet schelen. Niragi stoot weer een lach uit, alsof hij het er niet mee eens is dat mij lof toegekend wordt. Wanneer Ringo me de armbandjes aanreikt, pak ik ze aan en stop ik ze zonder te controleren in mijn zak.

'Ze gaat haar broer dat armbandje toch niet geven,' stelt Niragi met een grijns. 'Dan moet ze namelijk aan hem uitleggen hoe ze daaraan gekomen is, en ze laat hem liever een spel spelen zonder te vertellen wat er speelt.' Ik negeer hem en kijk Ringo vragend aan. 'Waar is Hatter?' Niet alleen hij, maar ook de andere bestuursleden reageren vreemd. Iemand haalt nerveus adem en ook Ringo doet zichtbaar zijn best om zijn gezichtsuitdrukking onder controle te houden. Er is iets mis.

'Luister, snoes,' stelt Niragi terwijl hij met zijn geweer in zijn handen op me af komt lopen. 'Wij hebben jou die beloning gegeven, maar we kunnen hem net zo makkelijk weer afpakken en je vriendjes pijn doen. Heb je dat begrepen?' Of ik het begrepen heb dat ik niet meer over Hatter moet beginnen? Natuurlijk, dat was ook niet mijn plan. De beste man is me al niet goed bevallen, waarom zou ik dan nog langer met hem bezig moeten zijn? Toch wordt het gevoel dat er iets niet pluis is versterkt.

'Over drie dagen ben ik weer bij het spel?' vraag ik aan Ringo, terwijl ik Niragi negeer. 'Dat laat ik je nog weten,' antwoordt hij op een vreemde manier. Ik begrijp het niet. Hij heeft zoveel moeite gedaan om mij bij de elite te laten komen om ervoor te zorgen dat Hatter blijft leven, en nu vertelt hij me dat er een kans is dat ik het volgende spel niet mee hoef te spelen? Nou ja, ook goed. Ik knik naar hem en wil me bijna omdraaien om te vertrekken, maar dan bedenk ik me iets.

Ik speur de tafel af en kom uit bij Eindbaas, die net als de anderen naar mij kijkt. 'Bedankt,' vertel ik hem. 'Ik heb begrepen dat jij de leeuw die Soran aan wilde vallen gedood hebt, dus dankjewel daarvoor.' Hij kijkt me met een vragende blik in zijn ogen en een scheef hoofd aan, alsof hij niet helemaal verwacht had of begrijpt waarom ik hem daarvoor bedank. 'Koningin vrede heeft de grootse moeite wanneer er een persoon doodgaat,' stelt Niragi, 'maar een dier is niet erg.' Ik ga hem niet uitleggen dat ik het liefst niemand dood zie, maar wanneer het erop aankomt liever een dier dan mijn eigen familie, want hij begrijpt dat toch niet. Ik negeer hem en kijk weer naar Ringo om hem nog een laatste knik te geven. Dan verbaasd hij me door langs me heen te kijken en tegen de anderen te zeggen: 'Jullie kunnen gaan.'