ATEŞİN VARİSİ

55. Bölüm

Okula geldiğim zaman buraya geldiğim ilk gün aklıma geldi. O zaman çok saftım. Hiçbir şeyin farkında değildim. Kim iyiydi kim kötüydü? Bunları öğrenmem zamanımı almıştı. Başıma her türlü felaket gelmişti. Kardeşim ölmüştü!
Sevdiğim adam bana ihanet etmişti. Hepsi ayır bir acı vermişti. Ben kendimdeki değişikliğe bakıyorum. Bir anda fark ediyorum. Ne kadar çok şey olmuştu!

Ben masum biriydim... En azından kimseyi öldürmüyordum. Buraya geldim ve hayatım tamamen değişti. Bir katil oldum.

Korumalar aynı şekilde duruyordu. Geldiğim ilk gün adımımı çok ürkekçe atmıştım ama şimdi daha cesur atıyordum. Bana baş selamı verdiler. Burada bu saygı demekti. Babam sayesinde bunu elde etmiştim.

Adım attıkça boğulduğumu hissediyorum.

Bu duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Yaşadığım her şey aklıma geliyordu.

Asansör geldi ve bindim. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Ayten bacıyı görmek istiyordum. Büyücüler katına bastım.

Ayten bacı bana bir fikir verebilirdi. Asansör durunca inip yürümeye başladım.

Beyaz gözlerini bir yere dikmişti. Buruşmuş eliyle bana gel dedi.

"Gitmek senin için en iyisi olacak..." Dedi. Sesinde biraz hüzün vardı. Ben ona bir şey anlatmadan o her şeyi anlamıştı.

"Ben gidiyorum... Seninle veda etmeye geldim." Dedim.

Hafif tebessüm etti.

"Hoşçakal!"

Kararsız bir şekilde bakışlarımı odada gezdirdim.

"Benim sana danışmak istediğim bir konu var. Belki de biliyorsundur... Ben...ben şey hamileydim. Bundan iki yıl önce bebeğimi düşürdüm. Geçen gün Mine hanımla biraz konuştuk ve kolunda tuhaf bir işaret vardı. Belki bende de vardır diye baktım ama yoktu. Bebeğim bana bir güç bırakmış olabilir mi?"

Hamile olduğumu ve bebeğimi kaybettiğimi herkesten saklıyordum ama şimdi umrumda bile değildi.

Niye saklamıştım ki?

Ayten bacı ilk önce şaşkın bir şekilde bana baktı sonra ellerini masa da birleştirdi.

"Bebeğin için üzgünüm ama bunu nasıl sakladın? Benim anlamam gerekiyordu! Bu...bu işte başka bir şey var."

Yanındaki güvercine bir şeyler fısıldadı. Güvercin uçup gitti.

"Birazdan buraya Arkadaşların gelecek. Onlara sormam gereken bir kaç soru olacak. Aklıma bir şey geliyor ama bundan emin olmam gerekiyor"

Herkes bu haberi duyacaktı. Olan olmuştu artık! Bana nasıl bakacaklarını düşünüyorum. Acıyacaklardı!

"Seni muane etmem gerekiyor. Uzan!"

Ayten bacının gösterdiği yatağa uzandım. Kulaklarımın arkasına baktı.

"Senin işaretin burada ve bu çok güzel."

Kulağımın arkasında bir işaret mi vardı? Elimle sağ kulağımın arkasına dokundum. Hissedebiliyorum.

"İyi ki buraya geldim... Bebeğimden bana kalan bir şey var."

Ayten bacı eski yerine geçip oturdu. Oldukça düşünceli görünüyordu.
***

Ayten bacının odası dolmuştu. Herkes buradaydı. Ben hariç herkes ayaktaydı.

"Selin gelecekte Almira'nın hamile olduğunu görüyor muydun?" Selin anlamayarak Ayten bacıya baktı.

"Ne! Almira hamile mi?" Diye sordu.