SON REİS

6. BÖLÜM

Tipi: İlyas gardaşım...
İlyas: Tipi abi bende seni seviyorum sonra hasret gideririz ve bana kızabilirsiniz ama şimdi birini öldürmem lazım.
İsa: İlyas biz seni öldün zannediyoruz.
İlyas: Yanlış zanda bulunmuşsun İsa.
Ünal: Evet İlyas seni dinliyoruz.
İlyas: Buyrun Ünal bey bu benim gizlice çektirdiğim bana saldırı fotoğrafları. İsa'nın yeğeni Murat ve adamları buda beni öldürme planı yaptıkları ses kaydı.
Ünal: Evet herşey açık ve net. Son kez savunmanı yap İsa.
İsa: Açıklanacak birşey yok evet ben yaptırdım. Size birşey söyleyeyim mi? Beni öldüremezsiniz yoksa sizin yedi sülalenizi yaşatmazlar.
İlyas: Sen öldükten sonrasını düşünme İsa. Hızır Ali getirin bunun çakal yeğenini de.
İsa: Yapma İlyas anlaşalım.
İlyas: Anlaşma manlaşma yok İsa. Söz bitti şimdi gereken yapılacak. İlk yeğenin...
Evet yeğenin öldü sıra sende
İsa: İlyas...
İlyas: Konuşma sen bugün ne söz kurtarır nede güvendiğin adamlar. 
Ha son sözümde şu; Bize yanlış yapan yaşamaz... ( İsayı da vurur.)

(Fidanlık)

Haşmet: Artık anlatmayacak mısın İlyas neler oluyor.
Behzat: Aynen öyle nerden çıktı bu planlar kanka bize neler yaşattın.
İlyas: Size bir acı yaşattıysam özür dilerim. Plana gelecek olursak Ceylan abla ilk geldiğinde bana İsaların evini dinledikleri ve beni öldürmeye plan yaptıklarını söyledi. Bende düşündüm taşındım bu planı uygulamaya karar verdim.
Tipi: Peki bize niye söylemedin. Sonuçta bizde numara yapabiliriz.
İlyas: Size güvenmediğimden değil abi daha gerçekçi olsun diye.
Hızır Ali: Peki yengem ne olacak amca.
İlyas: Ömürün haberi var ona kıyamadım Alpaslanla yanıma getirttim şuan benim yaşadığımı biliyor yani.
Fahri: Vay be planlara bak.
Enişte: Sen asıl bana nasıl kıydın İlyasım. Kaç senedir yan yanayız böyle bir plandan haberim olsaydı ya.
İlyas: Enişte sana söyleseydim düşmanlarımız bile öğrenirdi.
Haşmet: Neyse şaka bir yana seni sağ salim görmek güzel kardeşim. Evdekiler bilmiyor ama onlara nasıl söylemeyi düşünüyorsun. 
İlyas: Abi şimdi gittiğimde direk çıkarım karşılarına.
Behzat: Hayriye Anne o zaman kalpten gider kanka.
İlyas: Anama birşey olmaz o eski topraktır.
Tipi: Neyse İlyas gardaşımın sağ olduğunu öğrendik hasımlarımızı öldürdük baya güzel bir gün.
Fahri: Ben o zaman çay koyayım içelim.
İlyas: Yok Fahri abi ben gideyim eve daha kendimi anama affettirmem lazım.
Haşmet: Bizde kalkalım.
Tipi: İyi o zaman herkes dağılsın evli evine köylü köyüne.
Behzat: Hadi kanka görüşürüz.
İlyas: Görüşürüz Behzat.

(Evde)

Ömür: Anne, şuan İlyas gelse karşına dikilse ne yapardın.
Hayriye Ana: Koşup boynuna sarılırdım.
Özlem: Ah babaannem ne güzel annesin sen.
Alpaslan: İyi akşamlar. Amcamlar gelmedi mi?
Özlem: Hayatım iyi misin İlyas abi yok.
Alpaslan: Özür dilerim alışkanlık işte. Ömür gelsene bi.
Ömür: Ne oldu Alpaslan.
Alpaslan: İlyas amcam eve gelecek mi bugün. Artık sıkıldım bu oyundan.
Ömür: Aradı yaklaştık dedi.
Mine: Hızır Aliler geldi.
İlyas: Naber Mine.
Mine: İlyas abi... Abi sen ölmedin mi. Anneeee...
İlyas: Bağırma ulan. Kendim sürpriz yapacağım. Hadi hepiniz girin içeri.
Ömür: Ben gel diyince hayatım.
Ömür: Anne sana bir sürprizimiz var.
Özlem: Ne oluyor Ömür.
Didem: Evet hala ne sürprizi.
Ömür: Gel hayatım.
İlyas: İyi akşamlar...
Hayriye Ana: Oğlum... Eee sen öldün...
İyice ben kötü olmaya başladım oğlumun hayalini görmeye başladım.
İlyas: Annem hayal değil sapa sağlam karşındayım.
Özlem: İlyas abi bize oyun mu oynadın.
İlyas: Maalesef Özlem.
Hayriye Ana: Çekilin. Gel otur yanıma. Anlat da.
İlyas: Anam hasımlarımızın ölmesi için böyle bir plan yapmak zorundaydım.
Hayriye Ana: Öyle veya böyle sen yanımdasın ya gerisi önemli değil.
Hatice: Alpaslan kesin senin de haberin vardı demi.
Alpaslan: Yooo nerden çıkardınız. 
Hayriye Ana: Bu gece ceza olarak yanımda yatacaksın. İkimiz hasret gideceğiz.
İlyas: Ana ben karımın yanından hariç başka bir yerde yatamam kusura bakma.
Hayriye Ana: Tühh sana.
Didem: Oh be İlyas enişte sen olmadan biz bir hiçtik valla.
Özlem: Didem haklı Allah seni başımızdan eksik etmesin abi.
İlyas: Sağolun. Asıl siz eksik olmayın siz ailenin neşesisiniz.