SON REİS

30. BÖLÜM

--- 1 Hafta Sonra ---

(Çakırbeylilerin Evinde)

Ömür: Herkes bir haftadır çok kötü.
Ne zaman düzelecek bu durum İlyas?
İlyas: Nasıl kötü olmasınlar hayatım. Didem nasıl?
Ömür: Bebeklerini kaybettiler hayatım nasıl olsunlar.
İlyas: Sen hiç konuştun mu?
Ömür: Kimseyle konuşmak, görüşmek istemiyor. Odasından da hiç inmedi.
İlyas: Olsun hayatım sen git onunla konuş. Bende Hızır Aliyle bir konuşayım.
Ömür: Tamam.

(Odada)

Ömür: Didem...
Didem: Hala hiç konuşacak halim yok.
Ömür: Olsun ben diyeceklerimi diyeyim sen yine dinlemezsen dinleme. 
Didem: İyi hala seni dinliyorum.
Ömür: Bu çocuğu çok istiyordunuz biliyorum ama dünyanın sonu değil ya.
Didem: Hala biz çocuğumuzu kaybettik keşke ben ölseydim de o doğmamış bebeğim ölmeseydi. Ne hayallerimiz vardı bizim.
Ömür: Bir daha olur Didem.
Didem: Bu psikolojide olmaz hala. Ben bir daha bebeğimi ne zaman kaybedecem korkusu ile yaşayamam.
Ömür: Senin yaşadığın herşeyi ben yaşadım ama bak ne oldu sevdiğim adamla beraberim size birşey olmadı ya şükür sebebin var bitanem.
Didem: Of hala of...
Ömür: Canım benim...

(Bahçede)

İlyas: Yeğenim...
Hızır Ali: Gel amca.
İlyas: Nasıl oldun.
Hızır Ali: Berbatım amca. Didem dünyanın en masum kadını, en güzel annesi olacakken olanlara bak.
İlyas: Şimdi ne desem içini soğutmaz ama siz yine anne baba olacaksınız ben inanıyorum yeğenim.
Hızır Ali: Zor amca zor. Bu kadın şimdi tekrar nasıl hayata tutunacak.
İlyas: Sen yanında olacaksın oğlum.
Karının her zaman yanında olacaksın.
Hızır Ali: Müsadenle amca.
İlyas: ...

(Façalıların Evinde)

Emine: Nasılsın Merve?
Merve: Ağrılarım var ama iyiyim.
Behzat: Abi bizde sıkıntı yokta diğerleri...
Tipi: Didem ve hele ki Ebru...
Haşmet: Durumunda gelişme var mı?
Behzat: Bilinci daha kapalı.
Emine: Allah'ım bu nedir başımıza gelenler?
Behzat: Bizim en mutlu günümüzde bunu yapanlara yemin ederim neler yapacağım neler.
Emine: Gardaşım...
Merve: Sıkıntı yok Emine abla.
Haşmet: İlyasla konuştun mu?
Behzat: Onlar didemlerle ilgileniyorlar.
Emine: Asıl onlar bebeklerini kaybettiler ne büyük acı bu.
Haşmet: Onlara bu acıyı kim yaşattıysa bu dünyayı onlara zindan edecem.
Hakan: Abi enişte aradı İlyas abi herkesi galeriye çağırmış.
Tipi: Hadi gidelim dadaş. Sen dur Behzat, karının yanında.
Behzat: Bende geliyorum abi. Emine abla var burda.
Emine: İyi hadi gidin hepiniz ben burdayım.

(Korkmazların Evinde)

Yavuz: Of of hâla ağrıyor.
Hamdi Baba: Ben bir daha düğüne derneğe gitmem. Ölüyorduk az kalsın.
Seko: Ben Alpaslanı duyar duymaz hemen masanın altına girdim.
Ben de birşey yok yani.
Hamdi Baba: Beni niye uyarmadın lan.
Özcan: Bu adamlar kim ya. O kadar reisin yanında kimin gücü yeter.
Hamdi Baba: Reismiş... Nerde lan herkes ölüyordu. İte bak.
Yavuz: Yaman nereye gitti?
Seko: Telefon geldi gitti.
Hamdi Baba: Yürü Seko odamıza biraz dinlenelim.

(Paşalılar)

Necati: Aferin lan bir haftadır toparlayamadılar.
Gürkan: Sağol Baba ne demek.
Kenan: Şimdi ne yapacağız Baba.
Gürkan: Hemen bir daha hamle yapalım ki iyice zayıf düşsünler.
Erhan: Aynen abim doğru söylüyor kimi elimize geçirsek onu bitirelim.
Necati: Durun lan şimdi acılarını yaşasınlar sonra beklemedikleri anda yine bizle yüzleşsinler.
Gürkan: Sen nasıl dersen Baba.
Necati: Onlar daha benim kim olduğumu bilmiyorlar. Onlara ama ben kim olduğumu çok iyi öğreteceğim.

(Galeride)

İlyas: Sürüsüne bereket bi sürü herif.
O bombayı kim koydu kim patlattı bulamadık sap gibi oturuyoruz.
Behzat: Alpaslan vurmasaydı sorardık.
Enişte: Nereye vurmuyor Behzatım.
Yeğenim de herkesi düşünüp sıktı.
Haşmet: Yaşardan haber yok mu?
İlyas: Bekliyoruz abi.
Tipi: Valide hanım nasıl?
İlyas: İyi olacak inşallah.
Behzat: Sen nasılsın Hızır Ali.
Hızır Ali: Beni boşverin Didem iyi olsun da bende iyi olurum.
Haşmet: Kızımı yalnız bırakma. Her daim ne olursa olsun.
Hızır Ali: Ben onu ölene kadar bırakmam siz merak etmeyin.
Tipi: Helal olsun dadaş.
İlyas: Haşmet abi ben Yaşar'ın yanına gideyim bi gelişme var mı öğreneyim? 
Haşmet: İyi git İlyas o işin peşini bırakma.
Behzat: Bende geleyim mi kanka?
İlyas: Yok sen karının yanında ol.
Hadi Enişte, Fahri abi.