Silver | Seo Changbin

13 | My Song

Bunu biliyorum çünkü ben bir aptalım

Sensiz yaşayamam

Bir kez daha sana doğru bir adım atıyorum

Asla durmayacağım

Ben her zaman takipte olacağım.

Şarkı bittiğinde kulaklığı boynuma indirip Changbin'e döndüm. Salonda, L koltukta oturuyorduk. Bacaklarının arasına oturmuş ve sırtımı göğsüne yaslamıştım, en huzurlu dakikalarımı geçiriyordum.

"Şimdiden en sevdiğim şarkı oldu. Vokalinin de bu kadar iyi olduğunu bilmiyordum."

Tebessüm etti ve dudaklarını yanağıma sürttü, "Senin şarkın." diye mırıldandı. Tüm bu yaşadıklarım rüya gibi geliyordu, inanmak güçtü ve eğer rüya ise sonsuza kadar uyumalıyım.

Daha bu sabah onun için aptal gibi ağlamış, kalbimin ağrısını dibine kadar hissetmiştim. Ama şimdi kolları arasındaydım ve yarım saat önce öptüğü dudaklarım hala sıcaktı sanki.

Beni öptükten sonra odasına götürmüş ve kendi kıyafetlerinden vermişti. Üzerimi değiştirince ıslak kıyafetlerimi balkona asmıştım. Changbin de bu sırada bana banyodan havlu getirmişti ve kendi elleriyle saçlarımı sardıktan sonra şarkıyı dinlemem için salona geçmiştik.

Bu şarkının benim için yazıldığını bilmek çok özel hissettiriyordu.

Kulaklığı boynumdan çıkarıp kenara koydum ve Changbin'e dönerek omzumu göğsüne yasladım, saçlarımın yeterince kuruduğunu düşündüğümden havluyu da çıkarıp kenara koymuştum. Anında eli saçlarıma gitmişti. Parmağına doluyor, oynuyordu. Ona hayranlıkla bakıyordum.

Nasıl bu hale gelebilmiştik biz?

Derin bir iç çektim.
"Apartman girişinde seni ilk gördüğüm günden beri biliyordum benim için özel biri olduğunu. Ama sen? Bana şarkı yazacak kadar ne hissediyorsun gerçekten? Yani bu ne zamandan beri var?"

Hafifçe güldü.
"Doğruyu söylemek gerekirse; mekanda beni yakaladığın gün tam bir baş belası olduğunu düşündüm. Meraklı ve sinir bozucu bir komşu. Ama seni tanımaya başlayınca yanlış düşündüğümü anladım."

Dudaklarımı büzdüm, "Neden sinir bozucu? Hayal kırıklığına uğratmıştın beni."

"Orada sahne aldığımı bilen ilk kişiydin, herkesten saklarken daha hayatıma yeni giren birinin bunu öğrenmesi benim için korkunç bir durumdu. Ama eğer biri öğrenecekse o kişi kesinlikle sen olmalıymışsın. Artık bunu biliyorum. Ve senden hoşlanmaya başladığım an... Beni yemek masasında aileme karşı savunduğun zamandı."

Gülümsedim. Belki ailesi bana karşı bilenmişti ama Changbin'i kazanmıştım, gerisi mühim değildi.

"Ablamın bile yapamadığı şeyi yaptın. Üstelik daha sonrasında kavgamıza şahit oldun ve yine beni yalnız bırakmadın, şarkımı sayende kaybetmedim. Benim için ne kadar önemli olduğunun farkındasın değil mi?"

Nasıl bakıyordum bilmiyorum ama gözlerimden kalpler çıktığı kesindi.

Fakat bir noktaya takılmıştım; benden hoşlanmaktan bahsediyordu.

Ben ise kızlara ona aşık olduğumu söylemiştim. Görünen o ki hisleri yoğun olan tek benim. Aramızdaki şeyi ciddiye alan da benim...

Şimdilik bunu düşünmemeye karar verdim. Onunla arkadaş kalma ihtimalimi düşününce şu anki halimiz hayal gibiydi. Bu yüzden anın tadını çıkarmak en doğrusu olurdu.