Notları her zamankinden düşük geldiği için yaz tatilinde Japonya'daki büyükannesini ziyarete gitmesine izin verilmeyen Yoko, eve kapanmış vaziyetteydi. Kuzeni Felix ile mutfak balkonunda oturup kola içerken caddeden geçen kızların berbat kombinlerin...
Alkışlar ve tezahüratlar eşliğinde sahneden inen Changbin'i izledim, bana doğru geliyordu. Şaşırtmayarak yine kazanmıştı. Yarıştığı kız da bayağı iyiydi ama buradakiler dibine kadar TeamSilver olmalıydılar ki yine oylar ona gitmişti.
Burayı hiç sevmiyordum, sırf Changbin ile konuşabilmek için dayanmıştım. Sonunda dışarı çıktığımızda rahat bir nefes aldım. Yangın merdivenlerine oturduk. Burası sessiz sakin bir yerdi. O gece Aiko'nun epilepsi olduğunu da söylediğimde de buraya getirmişti beni, burada daha rahattım.
Uzattığı kokteyli aldım ve inceledim. Şüpheyle baktığımı anlamış olacak ki, "Merak etme, alkolsüz." dedi. Kafamı sallayarak bir yudum aldım. Pek de iyi bir içici değilim. Sadece iki kere içmiştim şu yaşıma kadar. İlki Felix ile lise birdeyken okuldan sonra gizlice bira içtiğimiz gündü. İkincisi de yine Felix ve Yuna ile babamın soju şişelerinden arakladığımız gün. Üçümüz de serseme dönmüştük...
"Anlat bakalım, neymiş seni bu kadar dertlendiren?"
Derin bir iç çektim. "Annemle konuştum."
Dikkatlice dinlerken gözlerimin içine baktığından ona anlatmak benim için çok zordu.
"Senin hakkında." diye de ekledim. Anında bakışlarını kaçırıp arkasına yaslandı.
Hafifçe güldü, "Anladım..."
"Changbin-"
"Yoko; hayır. Bunun hakkında düşünmeni istemiyorum. Biliyorduk zaten. Annen bana iyi davranıyor, fakat kızının erkek arkadaşı olarak görmeyeceği çok açıktı. Buna hazır değil miydik?"
"Öyleydik ama yine de canım sıkılıyor! Bu tarz konuları annemle rahatça konuşabilmek isterdim ama kendisi dış görünüşe o kadar önem veriyor ki karakteri umursamıyor bile. Sırf bu yüzden kabul etmiyor seni, delireceğim..."
Son söylediklerimle kaşları çatıldı ve kendi kendini süzdü, "Görünüşümde ne varmış ya..?"
Elimde olmadan güldüm ve iki parmağımla gümüş kolyesinin ucuna vurdum, "Sence?"
Gümüş zincir ve üzerinde mikrofon olan bir kolyeydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kolyesine baktı, hafif tebessüm edip kolyeyi boynundan çıkarıp benim boynuma taktığında şaşkınlıkla kaşlarım havalandı.
"Bir gün bizi annene açıklama cesareti bulursan, ona bu kolyeyi göster. Senin, müziğim kadar önemli olduğunu anlayacaktır."
Kalbim adeta erimişti. Kolyenin ucunu tutup daha yakından baktım. Bana göre bu mikrofon değildi, artık değildi. Bu, Changbin'in bana söylediği onun için ifade ettiğim anlamı simgeliyordu ve oldukça özeldi. Çünkü her zaman ön planda tuttuğu müziği ile eş değer olduğumu söylemişti, böylesine güzel bir şeyi daha önce hiç kimseden duymamıştım.
