STRONG WARNING: DO NOT READ IF YOU HAVEN'T READ THE BOOK 1 OR IT WILL NOT MAKE SENSE.
Right after Acel migrated to the States to forget everything, she promised herself that she would never be a fool again. She left her young shattered heart in the...
"What do you think you're doing this time? Ano bang pinaplano mo? May plano ka ba? Why don't you tell me? Bakit nandito ka na naman?"
Lynne's series of questions makes me want to slap her dahil wala pa ang utak ko sa ulo ko ngayon. Kagigising ko lamang at inaalala kung anong huling nangyari bago ako mawalan ng malay sa gitna ng ulan.
It was Kiel that I saw before I passed out. He asked me to let him take me home. Home? Ha! Saan ako uuwi? Sa bahay kung saan halos ayoko nang uwian dahil bawat sulok nito ay may naiwan siyang masasakit na alaala? Fuck home. What's the meaning of that fucking word? Hindi ko na alam. Hindi ko na alam kung ano bang totoong ibig-sabihin ng tahanan na 'yan.
"Wala akong plano, Lynne. Let's just go, I wanna go . . . home." I lazily told her.
Tinawagan ko agad siya nang magising na naman ako sa kwarto ni Kiel. Hindi ko alam kung nasaan ito ngayon dahil pagkagising ko ay wala siya. Walang tao. Tahimik ang bahay niya ngunit malinis. Puro gamit niya ang nakikita ko. The space of his house is big but I feel suffocating. Pakiramdam ko ay ang sikip-sikip. Sa sobrang laki ng space ay parang ang sikip-sikip. Gano'n ba talaga kapag mag-isa ka lang?
"Which home? Saan ka uuwi?" Makahulugang tanong sa 'kin ni Lynne kaya natahimik ako.
Bago pa ako makapag-isip ng isasagot sa kaniya ay tumunog na ang cellphone ko dahil sa isang text. It was from Calix.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Marahas akong bumuntong-hininga at napairap sa kawalan. Ramdam ko pa rin ang iritasyon sa loob ko para sa sarili ko, hindi para sa kaniya. Nakokonsensya ako dahil sa inaakto ko ngayon ngunit hindi ko magawang alisin iyon agad. Hindi ko alam.
Inilibot ko ang paningin ko sa buong bahay ni Kiel. The last time I went here was five years ago. Mukhang bahay pa ito. Masiglang tingnan at maaliwalas. Ngayon ay gano'n pa rin naman ang itsura ngunit pakiramdam ko ay may kulang.
"He's living here alone?" Wala sa sarili kong tanong kay Lynne na tahimik na sa tabi ko.
"Probably. Their headquarters is still closed, matagal na. Sabi ni Caleb sa 'kin ay mula nang makalabas siya ng kulungan ay hindi pa ito umuuwi sa kanila. Pinarurusahan niya pa rin ang sarili niya rito kahit na gustong-gusto na niyang makita ang Mom niya." Lynne explained.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko roon. Lalo akong nakaramdam ng bigat dahil sa sinabi niya. Lalo kong naramdaman ang sikip at ang nakakasakal na atmospera sa bahay na ito. Ngayon naiintindihan ko na kung anong kulang dito. Sana pala ay hindi na ako nagtanong.
"He deserves this," I mumbled before hearing footsteps outside the main door. May narinig din akong kalabog mula roon kaya napatingin ako kay Lynne.
Bago pa kami tumungo roon ay sunod na narinig namin ay ang malakas na boses ni Kiel sa labas. Tila may kaaway ito.
"I'm trying to fix everything kahit na hindi ko naman kasalanan lahat pero hindi ko iyon iniinda! Ilang taon ninyo akong kinalimutan! Kahit isa sa inyo ay walang bumisita sa 'kin noong nasa kulungan pa ako, may narinig ba kayo mula sa 'kin?" Puno ng hinanakit na sinabi nito sa kung sino mang kausap niya.
