Listens to Memories | Voiceless Duology 2 | COMPLETED

Kabanata 40

Traumas

Memories are funny and they can bring you back to a place in your mind. Sometimes, it can feel like you're actually back in time. The emotions are so real. The lines of the past and present blur ever so slightly. You can feel the sharp pain of loss as it hits you like a tidal wave of grief. All the emotions come rushing back like you were there at that moment.

I still remember when I first heard a gunshot. Those blood and screaming. I don't know how many years would it take for me to endure it but my heart broke like it has so many times before. It was the scariest thing that ever happened to me.

Not until tonight . . .

I'm not scared or anything. I'm numb and clueless about what was happening to me. Until Kiel suddenly appears in front of me and kicked Calix in his side causing him to drop that gun.

"Pumasok ka na!" Malakas na sigaw niya sa akin bago mabilis na kinuha ang baril na nasa sahig at itinutok iyon kay Calix.

"K-Kiel, no!" I screamed and immediately grab him by his arms.

"Putangina! Pumasok ka na! Bakit ka pa nandito?!" Sigaw muli niya sa 'kin at nanatili ang tingin kay Calix.

"Hayop ka! Ikaw ang papatayin kong gago ka!" Sigaw nito kay Calix kaya lalo akong natakot.

Ramdam na randam ko ang labis na panginginig ng braso niya habang hawak ang baril na iyon. Nagngingitngit ang mga ngipin nito sa galit habang nakatingin kay Calix.

"K-Kiel, tama na. Let's just go!" I told him as I was trying to stop him from shooting Calix.

"Ikaw ang umalis na rito, Acel! Tumawag ka ng mga pulis! Umalis ka na rito! Bakit ba ang kulit mo?!" Napigtas na ang pasensyang iniingatan niya nang matagal na oras.

"H-hindi ako aalis hangga't hindi ka kasama. Hayaan mo na siya, please. Don't you ever shoot him!" Pagbabanta ko sa kaniya ngunit tila hindi niya pinakinggan iyon.

Muli itong bumaling kay Calix na ngayo'y nakangisi nang nakatingin sa aming dalawa.

"Aww, looking good together, huh? Can't shoot me, Kiel?" Nang-aasar na tanong nito kay Kiel kaya naman halos sumabog na ang ulo ko sa sobrang inis at galit.

I know what he's trying to do. He's provoking Kiel so he would shoot him!

"I can't believe you end up being so desperate to get Acel's love. Still can't accept the fact that I am way better than you?" Kiel mockingly said to him kaya napatingin din ako sa kaniya.

Humigpit ang hawak ko sa braso nitong nakaangat pa rin dahil nakatutok pa rin ang baril na iyon kay Calix. I tried to lower down his arms pero hindi niya iyon hinahayaan.

"Don't be so full of yourself, Kiel. Wala tayong pinagkaiba pagdating sa pananakit sa kaniya." Calix responded to him kaya mariin akong napapikit.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga naririnig ko. I want to answer him-hinding kayo magkatulad ni Kiel at kahit kailan ay hindi mangyayari iyon-ngunit ayoko nang dagdagan pa ang sakit at bigat na nararamdaman niya. Alam kong nasasaktan lang siya. He's in pain at naiintindihan ko iyon. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung paano niya nagagawa ito sa akin sa kabila ng pagiging mabuti at totoo ko sa kaniya.

"Gago ka ba? Kahit kailan hindi tayo naging magkatulad lalong-lalo na sa pagmamahal na ibinigay niya sa'yo." Kiel replied to him.

Agad na napatingin ako kay Calix dahil sa sinabing iyon ni Kiel. The pain in his eyes I saw worsened. I no longer knew what else I would feel at this point; whether conscience or anger.

"Kiel, tama na, please . . ." Bulong ko sa kaniya dahil alam ko na ang susunod na mangyayari.

Muli ay hindi man lang ako tinapunan ng tingin nito at nanatili lamang kay Calix.