Listens to Memories | Voiceless Duology 2 | COMPLETED

Kabanata 67

Lose it

I invincibly feel there's a need to run away from my own emotions. These days, my fears are ruining how I perceive what's real and what's not. I am deceived by my own mind, so I want to be everywhere but out of it.

My intensity is consuming everything out of me and I expect everyone to be the same, which is always not the case. It's as if I'm watching myself lose every bit of my being to something I couldn't completely figure out. I no longer trust myself and this makes me doubt everyone who has access to my life.

Kinagat ko ang ibabang labi ko nang sunod-sunod na mabasa ako ang mga text ni Kiel. Nang buksan ko ang cellphone ko nang sumunod na araw ay bumungad kaagad sa 'kin ang napakarami niyang texts at calls. Ni isa ay wala akong sinagot doon. Pumasok din ang mga text galing kina Lynne at sa pamilya ko especially Levi himself. Tanging si Levi lang ang nireplyan ko.

Tamad na naupo ako sa sofa at tumingin sa kawalan. Ramdam ko ang pagod sa katawan ko at ang matinding antok. Alas dos na ng hapon nang magising ako mula sa mahabang tulog ngunit inaantok pa rin ako hanggang ngayon.

My phone beeped again, kinuha ko iyon at binasa ang text message.

Umangat ang gilid ng labi ko dahil naririnig ko ang boses niya habang binabasa ang text niya. Minsan talaga ay ayokong kausap ang isang 'to. Mula nang magkaroon siya ng asawa't anak ay naging nagger na. Poor, Astraea. Mas nagger pa sa kaniya ang asawa niya.