Lose Myself TOM II | ZAKOŃCZONA

Rozdział 44. Bracie, poznaj mojego nowego chłopaka.

Nicolas

Wczoraj dziadek wykonał pierwszy krok, strzelając do Layli. Nie sądziłem, że będzie działał tak szybko.

Gdy Ace wpadł wieczorem sądziłem, że mnie rozszarpie. Dowiedział się o wszystkim. Począwszy od zamiarach Dylana wobec mnie, niebezpieczeństwie jakim była Layla przez ostatnie miesiące, kończąc na moim małżeństwie i groźbach dziadka. Ledwo udało mi się go uspokoić.

Powiedział, że jeżeli tego nie rozwiążę, on się tym zajmie. Nie byłem pewny w jaki sposób, jednak wiedziałem, że pomimo moich słów, odwiedzi dziadka. Przecież on również był w kawiarni, kiedy strzelali. Gdyby to był ktoś inny, z pewnością ten ruch zapoczątkowałby wojnę między nami. Ace był następcą swojego ojca. Coś takiego nie powinno mieć miejsca skoro nasze rodziny były w przyjacielskich stosunkach.

Wiedziałem, że zjebałem. Gdyby Layla nie była wtedy z Acem, a Connor nie czuwał nad nią, zginęłaby.

Rzuciłem dokumenty na biurko. Nie mogłem się skoncentrować na pracy. Od rana miałem parszywy humor.

Usłyszałem pukanie. Po chwili weszła Serife i jakiś pięćdziesięcioletni facet. Dlaczego miałem stuprocentową pewność, że w jej głowie urodziła się jakaś prymitywna myśl? Może to jej lisi wzrok albo nieszczery uśmiech. Nie miałem pojęcia. Po prostu to czułem.

Nie odezwałem się. Czekałem, aż sama zacznie.

- Bracie, poznaj mojego nowego chłopaka.

- Chłopaka? A nie czasami nowego ojca? - zapytałem zirytowany.

Nie chciałem tego przyznać, ale ona była zdolna do wszystkiego.

- Jest tylko trzy razy starszy ode mnie. - odpowiedziała jakby to było nic.

Patrzyłem na uśmiechniętą siostrę. Coś kombinowała i chyba wolałbym nie wiedzieć, co to było.

- Do czego zmierzasz? Naprawdę nie mam ochoty na Twoje żarty.

- Ja nie żartuje. Serio, kocham go. - przytuliła się do boku mężczyzny, który początkowo zdrętwiał na jej dotyk, ale po chwili, zachowywał się tak jakby to było normalne.

Nic głupszego nie mogła wymyślić?

- Skoro tak. - wstałem zza biurka i podszedłem do niego. - Jestem biznesmenem. Oddam Serife za dwa wielbłądy.

- Że co? Jakie wielbłądy?! - krzyknęła dziewczyna.

- Masz rację, wystarczy jeden. - uśmiechnąłem się złośliwie.

- Nick! Oszalałeś? - zapytała oburzona. Sądziła, że inaczej potoczy się ta rozmowa.

- Dlaczego? To dobra umowa.

- O co tu kurwa chodzi? Miałem tylko odegrać Twojego chłopaka. - uśmiechnąłem się.

- Ty idioto. Wynoś się. - powiedziała do mężczyzny. Gdy wyszedł, spojrzała na mnie ze skruchą, ale ja byłem bardzo zadowolony.

- Możesz mi powiedzieć, dlaczego przyprowadziłaś tego... - brakowało mi słowa by go opisać, więc użyłem innego. - dżentelmena?

- Chciałam Ci pokazać, że może być gorszy kandydat niż... - zamilkła.

- Niż kto?

- Oliver. - opuściła głowę. - Wiem, że nie akceptujesz moich uczuć do niego tylko dlatego, że jest starszy. Sądziłam, że zgodzisz się jeżeli przedstawię Ci jego. - kiwnęła głową na drzwi, przez które uciekł potencjalny adorator Rif.

- To nie jedyny powód.

- To co jeszcze? Co mam zrobić, żebyś mi uwierzył?

- Rif wiesz, co będzie jak Wam nie wyjdzie? Chcesz zepsuć Wasze relacje tylko przez wzgląd na nastoletnie zauroczenie?

- To nie nastoletnie zauroczenie. Znam swoje uczucia.

- Masz tylko siedemnaście lat, Serife.

- I to właśnie mój wiek ma decydować o tym, czy znam siebie? - widziałem zawód w jej oczach, ale nie mogłem pozwolić by umawiała się z mężczyzną starszym o trzynaście lat.

- A myślałaś o jego uczuciach? Z tego co wiem, to spotyka się z kimś. Odpuść.

Nie odpowiedziała. Widocznie też była tego świadoma.

Spojrzała na mnie walecznie. Wiedziałem, że będzie chciała się wykłócać, dlatego uprzedziłem ją.

- Nie ma mowy. To moje ostatnie słowo.

- To się jeszcze okaże.

- Chcesz, żeby on zapłacił za Twoje zachowanie?

- Grozisz mi? - zacisnęła szczęki. Była wściekła.

- Ostrzegam. - odparłem spokojnie.

- Jeszcze jedno. - głowa tego starca wychyliła się zza drzwi.

- Wynoś się! - krzyknęliśmy oboje, na co w popłochu uciekł.

- Nicolas, tak bardzo starałeś się nie przypominać ojca. Jednak im dłużej obejmujesz jego stanowisko, tym bardziej zachowujesz się jak on. - stwierdziła gorzko. Zabolało. Przecież miała świadomość jak bardzo go nienawidziłem i jak starałem się nie postępować tak jak on. - Wiesz jakie są moje ulubione kwiaty? Jeżeli to odkryjesz, dowiesz się prawdy, ale ode mnie tego nie usłyszysz. - po tym wyszła.

- Serife. Rif! - zawołałem za nią, ale nie wróciła.

Pierwszy raz powiedziała mi takie słowa. Im dłużej o tym myślałem, wiedziałem, że miała rację. Wyobraźnia podsunęła mi ostatnią rozmowę z dziadkiem, to jak próbował mną manipulować. Powiedział, że zabije Laylę, jeżeli go nie posłucham. Jeśli nie ożenię się z Larisą. Podobieństwo tych dwóch sytuacji dobiło mnie jeszcze mocniej.

Wyszedłem zapalić. Odpaliłem papierosa i zaciągnąłem się dymem. Wtedy rozdzwonił się mój telefon. Spojrzałem na ekran. Aleksiei.

- Kochanie, cieszę się, że odebrałeś. - zaszczebiotała kobieta.

Jeszcze tego mi brakowało. Złapali go.

- Sybil. Czego chcesz?

Niezaprzeczalnie, to była kolejna suka w moim życiu.

- Wpadnij do mnie, mam coś co należy do Ciebie. - usłyszałem jęk bólu mojego przyjaciela.

- Co masz na myśli? - poczułem uścisk w żołądku.

- Twój misiaczek na posyłki, Aleksiei jest tutaj ze mną. Chciał pogadać, ale nagle stracił przytomność. Co za szkoda. - powiedziała z udawanym przejęciem.

Torturują go. Kurwa.

- Przyjedź w Święta to może się dogadamy. - rozłączyła się.

Święta?! To dopiero za ponad tydzień, a za dwa tygodnie ślub.

- Szlag by to. - mruknąłem.

/Witam 💜 Rozdział jak widać krótki... no czasami i takie są 🤷‍♀️ Ostatnio brakuje mi czasu na dosłownie wszystko i co zrobiłam? Kupiłam kolejne pięć książek i wyglądają bosko, a nawet nie wiem, kiedy je przeczytam xD Chyba dopiero we wakacje xD

/Piosenka: PALAYE ROYALE - Nightmares In Paradise

/Data publikacji: 03/01/2023