តុកៗ~~សំឡេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងផ្តាច់អារម្មណ៍អ្នកទាំងពីអស់អាលីង។Jiyangក៏ងើបចេញពីនាយដើរ
ទៅបើកទ្វារ
<<យាយ!!>>Jiyangហៅយាយចង់សួរ
<<យាយយកថ្នាំមកឲ្យ ហើយគេគ្រាន់ឬនៅ!!>>យាយ
<<គ្មានឈឺអីផង!!>>Jiyangថាហើយក៏ចង់ដើរចេញ
ពីបន្ទប់និង
<<ហើយគិតចង់ទៅណា!!>>លោកយាយកាក់សួរចៅ
<<ចង់ចេញទៅក្រៅ គេមិនឈឺអីមិនបាច់នៅមើលថែ
អីទេស៎>>Jiyang
<<ឯងនេះជាមនុស្សគ្មានចិត្តពិតមែន គេខំជូនទៅលេង
ក្រៅទាំងគេចាញ់រងារមិនគិតខ្លាចខ្លួនឈឺ ឡូវគេឈឺឯង
ត្រូវមើលថែគេគ្មានទៅណាទេ នេះថ្នាំ!!>>លោកយាយ
ក៏កាន់ដៃនាយតូចឲ្យទទួលថ្នាំពីគាត់និយាយ
<<តែយាយ...!!>>Jiyangចង់ប្រកែក
<<កុំប្រកែក ហើយបន្តិចទៀតទៅយកស៊ុបទៅយាយ
ធ្វើឆ្អិនឡូវហើយ!!>>លោកយាយថាហើយក៏ចេញទៅ
វិញនៅជួយបិទទ្វារឲ្យទៀត Jiyangមុខស្អុយប៉ែនេះ
យាយខ្លួនទៅនៅខាងអាប៉ិនិងតាំងពូកាលឈឺតិចតួច
សោះក៏ឲ្យគេនៅមើលថែដូចស្តេចទៅហើយ Jiyang
ក៏ដើរទៅអង្គុយលើគ្រែជិតនាយ
<<បងលេបថ្នាំឥឡូវឬអត់!!>>Jiyang
<<ចឹងខូចក្រពះបងហើយមិនទាន់បានញ៉ាំអីផង!!>>
Haoxuan
<<ចឹងជូតខ្លួនសិនទៅ ដោះអាវខ្ញុំជូតឲ្យបង!>>
Jiyang
<<ដោះឲ្យបងបន្តិចមក!!>>Haoxuan។Jiyang ខ្ចិលរឿងច្រើនក៏ប្រលេសលេវអាវនាយពីគ្រាប់ ពូត
កូនកន្សែងហើយក៏ជូតខ្លួនឲ្យនាយចឹងទៅឆាប់ចុះកម្តៅ
តែពេលឃើញសាច់ទ្រូងនាយហាប់ណែនបែបនេះក៏
ចេះតែអៀនៗគ្រាន់តែខំទប់កុំឲ្យនាយ
<<បងនៅចាំនឹងហើយ ខ្ញុំទៅយកស៊ុបសិន!!>>
Jiyangថាហើយក៏លើកកូនចានដែកនិងកន្សែងដើរ
ចុះទៅខាងក្រោម។Haoxuanឃើញនាយតូចចេញ
ទៅបាត់គេក៏យកដៃញីក្បាលមានអារម្មណ៍ថាឈឺ
ក្បាលខ្ទោកៗតុកៗ~~សំឡេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងផ្តាច់អារម្មណ៍អ្នកទាំងពីអស់អាលីង។កន្លងផុតបានប៉ុន្មាន
ថ្ងៃខែរងារក៏បានកន្លងផុតព្រិលក៏ចាប់ផ្តើមរលាយអស់
រដូវផ្ការីកក៏បានឈានមកដល់សាលាក៏បើកបវេស្សកាលវិញសិស្សនាំគ្នាទៅរៀនវិញដូចធម្មតា។
