លុះល្ងាចឡើងព្រះអាទិត្យរៀបនឹងអស់ស្តង់គត្តមនុស្សគ្រប់គ្នាសម្រាកពីការងាររៀងខ្លួនអ្នកខ្លះក៏ទើបចូលធ្វើ ការអីចឹងទៅ។ក្រឡេកមកមើលស្ពានមួយកន្លែងនេះវិញ
យើងឃើញមានឡានបើកឆ្លងកាត់ជាច្រើនតែមើលទៅ
គូស្នេហ៍មួយគូនេះវិញដើរកាន់ដៃគ្នានាយតូចដើរលើ
ស្ពាននាយក្រាស់ដើរខាងក្រោម
<<ប្រយ័ត្នធ្លាក់ណា!>>Haoxuanកាន់ដៃនាយតូច
តែក៏និយាយ
<<មាត់បងកុំចង្រៃពេកបានទេ!>>Jiyangក៏ថាឲ្យនាយប៉ាច់ៗ ខ្លាចដែរតែចង់ឡើងយ៉ាប់ណាស់អាសី
Jiយើងនេះ
<<បងសុំទោសទៅ!ហើយគិតចង់ដើរដល់ណា>> Haoxuanកាន់ដៃនាយតូចជាប់សួរ
<<មិនដឹងទេ!!តែឡូវជិតយប់ហើយ ពួកយើងត្រឡប់
ទៅផ្ទះវិញទៅ>>Jiyangក៏ហក់ចុះមកក្រោមវិញ។
<<បាទ!!តោះទៅចឹង>>Haoxuanថាហើយពួកគេក៏
ដើរកាន់ដៃគ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញចឹងទៅ ប្រើពេលមិន
ប៉ុន្មាននាទីក៏ត្រឡប់មកដល់ផ្ទះJiyangហើយ
<<បងមិនមែនចង់គេងផ្ទះខ្ញុំទៀតទេណា!!និយាយគ្នា
ហើយៗ ឡូវទៅផ្ទះបងទៅ>>Jiyangនិយាយមុនឲ្យ
ហើយមិនឲ្យនាយគេងនៅនឹងទេ
<<បាទ!!បងមានទាន់ភ្លេចឯណា តែបើអូនមិនប្រាប់
បងចូលគេងនៅនឹងទៀតហើយ!>>Haoxuan
និយាយដូចអត់និយាយ
<<កុំមកតាប៉ែជាមួយខ្ញុំ!!ឡូវឆាប់ទៅផ្ទះបងទៅម៉ាក់បង
បារម្ភស្លាប់ហើយ>>Jiyangក៏ដេញនាយ
<<ចុះអូនមិនបារម្ភពីបងទេហេ៎ស>>Haoxuanសួរ
នាយតូច
<<បង!!នៅមិនទៅទៀតហេ៎ស>>Jiyang
<<បងទៅៗ!!តែ..ជុប៎!!>>Haoxuanនិយាយហើយក៏ឆ្មក់ថើបនាយតូចមួយខ្សឺតទើបរត់ចេញទៅ
<<បងទៅហើយ!!>>Haoxuanក៏លើកដៃបាយៗ
នាយតូចធ្វើមើលតែបែកគ្នាឆ្ងាយណាស់ចឹង
<<អាប្រុសឡប់នេះ!>>Jiyangមាត់ជេគេទេតែមុខ
ញញឹមញញែមឈរអៀនតែឯងមើលដំណើរនាយ
កំពុងតែឈរអឹមអៀនង៉េងង៉ង់តែឯងក៏មានសំឡេង
មួយនិយាយមក
<<យាយអាចនិងលើសជាតិស្ករស្លាប់មុនអាយុហើយ
ណាអាចៅ>>លោកយាយបន្លឺសំឡេងនិយាយពីក្រោយ
នាយតូច ធ្វើឲ្យគេភ្ញាក់ព្រើតស្តាប់សម្តីគាត់និយាយ
ហើយក៏កាន់តែអៀនលើសដើមទៀតហើយនេះយាយ
លែងមកបង្អាប់ចៅចឹងម៉ង
