នៅក្នុងកសិដ្ឋានដ៏ធំមួយ មានផ្ការចម្រុះជាច្រើនប្រភេទ ដាំតម្រៀបជាជួរៗមើលដាច់កន្ទុយភ្នែក Zhan
បេះផ្កាមួយយកមកស្រង់ក្លិន
<<នៅតែក្រអូបដដែល គ្មានអ្វីប្រែប្រួលនោះទេ!!ប៉ុន្តែ
យើងចង់ទៅកន្លែងនោះ ចង់ឃើញមុខគេណាស់ យើង
នឹកគេ!!>>Zhanនិយាយនិងសម្លឹងផ្កាមួយទងនោះ
រីងៗៗ~~សំឡេងទូរស័ព្ទកាត់ផ្តាច់អារម្មណ៍ដែរកំពុង
អណ្តែតអណ្តូងនោះឲ្យបកមកចាប់អារម្មណ៍
<<ហាឡូ!!>>Zhan
<<ហាឡូ!!>>Jiyang
<<អាZhan!!យើងសុំទោស ដែរទៅថាឲ្យឯងថ្ងៃមុន
នោះ យើងពិតជាសុំទោសពិតមែន ឯងអាចលើកលែង
ឲ្យយើងបានទេ យើង..>>Jiyangរៀបរាប់
<<អ៎រ ជារឿងនោះទេហី ជាមិត្តនិងគ្នាយើងដែរទៅខឹង
អីឯង!!>>Zhan
<<ហ៊ឺម យើងមិនគួរចោទឯងទាំងមិនទាន់ដឹងច្បាស់
ចឹងនោះទេ>>Jiyang
<<អឺ មិនអីទេ រឿងហួសហើយឲ្យវាហួសទៅចុះ!!>>
Zhan
<<អឹម និយាយចឹងឥឡូវឯងនៅឯណា បានជាមិនដែរ
ឃើញទៅសាលា>>Jiyang
<<គឺយើងឈប់រៀនហើយ!!>>Zhanនិយាយដល់
ចំណុចនេះក៏រៀងធ្លាក់ទឹកមុខបន្តិចដែរ
<<ហេតុអី!!ខ្វះតែបន្តិចទៀតពួកយើងចប់ចុងចប់ដើម
ហើយ ក្រែងឯងថានិងរៀនឲ្យចប់ហីមិចឡូវនិយាយចឹង
វិញ>>Jiyang
<<ចង់មកជួយការងារប៉ាម៉ាក់នៅឯស្រុកវិញ!!ហើយ
ឯងនៅទីនោះយ៉ាងមិចដែរ>>Zhan
<<យើងធម្មតាទេ អាboក៏គ្មានបញ្ហាអីដែរ!!>>Jiyang
<<យើងមិនបានសួរពីវាទេ!!>>Zhanទោះមាត់និយាយចឹងតែចិត្តចង់ដឹងសឹងស្លាប់ទៅហើយ
<<អឺយើងគ្រាន់តែប្រាប់!!>>Jiyang
<<តែយើងមិនចង់ដឹង!!>>Zhan
<<អឺទៅ មិចក៏មិចទៅ!!តែនិយាយថាស្រុកឯងនៅឯណាវិញ បើមានពេលយើងទៅលេង>>Jiyang
<<Zhanហា៎ នៅឯណាកូន!!>>Mrs Xiao
<<បាទម៉ាក់ ខ្ញុំនៅទីនេះ!!>>Zhanឆ្លើយតបទៅម៉ាក់
ខ្លួន
<<អាjiប៉ុននិងសិនចុះ យើងរវល់មួយភ្លេត>>Zhan
និយាយទៅកាន់Jiyangតាមទូរស័ព្ទហើយក៏ចុចបិទ
បាត់រកតែអ្នកខាងទៀតឃាត់សួរអីមិនទាន់
