កាត់មកដល់Zhanកំពុងធ្វើការឯណេះវិញ ទោះបីក្នុងចិត្តមានទុក្ខកង្វល់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅតែមានស្នាមញញឹមចំពោះភ្ញៀវគ្រប់គ្នា។
<<អាZhan>>Jiyangហៅឈ្មោះនាយជាមិត្តខ្លួន
<<ស្អី!!>>Zhan
<<ឆ្លើយឲ្យពិរោះជាងនិងមិនបានទេហី!>>Jiyangធ្វើ
មុខក្រញ៉ូវដាក់Zhan
<<វាឆ្លើយមិនបាននិងហើយ!!>>Zhan
<<អឺទៅ និយាយក៏វាមិនឈ្នះឯងដែរ!!តែយើងចង់សួរឯងរឿងមួយ>>Jiyang
<<រឿងអីនិយាយលឿនៗមោ៎!!ភ្ញៀវច្រើនណាស់វើយ>>Zhan
<<គឺថា..>>Jiyang
<<អូនគិតលុយមួយ!!>>អតិថិជនម្នាក់ក៏ស្រែកហៅ
បុគ្គលិកឲ្យគិតឲ្យ
<<ចាំមកវិញចាំនិយាយ!!>>Zhanថាហើយក៏ដើរទៅ
តុដែរគេហៅឲ្យគិតលុយ
<<Ji នេះរបស់តុលេខ5>>បុគ្គលិកស្រីម្នាក់ហុចថាស
ដែរមានកាហ្វេពីកែវឲ្យJiyang
<<បាទបង!!>>Jiyangថាហើយក៏លើកថាសកាហ្វេ
នោះទៅតុលេខ5។ធ្វើការរហូតដល់ចប់ម៉ោងពួកគេ
ទាំងពីក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ តាមផ្លូវត្រឡប់មកវិញZhan
ក៏នឹកឃើញរឿងJiyangចង់សួរគេ
<<ពេលនៅហាងឯងចង់សួរអីយើង!!>>Zhanសួរ
<<គឺ..គ្មានអីទេ!>>Jiyangនិយាយទាំងទឹកមុខមិន
សូវសម
<<ឯងមានរឿងអី!!ប្រាប់យើងមក យើងចាំជួយឯងគ្រប់
ពេលណា>>Zhan
<<អឹម!!តែគ្មានរឿងអីពិតមែន>>Jiyangញញឹម។
ពួកគេដើរបណ្តើរជជែកគ្នាបណ្តើរក៏ប្រទះនិងនារីពីនាក់
ដែរកំពុងព្រួតវៃនារីម្នាក់ទៀត Jiyangមើលចុះមើលឡើងទើបស្គាល់ថាជាCaera
<<នែ៎!!ពួកនាងធ្វើស្អីនិង>>Jiyangស្រែកសម្លត់ទៅ
នាងទាំងពី ពួកនាងក៏ផ្អាកវៃCaeraងាកទៅសម្លឹង
JiyangដែរឃើញZhanឈរពីក្រោយដែរ Jiyang
ក៏ទៅជួយលើកCaeraឲ្យក្រោកឈរ
<<រឿងយើង ពួកឯងកុំមកចេះ!!>>នារីម្នាក់ហ៊ាមាត់
និយាយកុំឲ្យJiyangមកចេះដឹងរឿងគេ
<<Caeraឯងមិនអីទេហេ៎ស!!>>Jiyangមិនបានខ្វល់ពីសម្តីនាងនោះទេតែគេបែរជាងាកមកសួរCaera
ទៅវិញ
