នៅក្នុងឡានពេលនេះមានសភាពស្ងៀមស្ងាត់Zhan ជូតទឹកភ្នែកខ្លួនចេញអស់ហើយ
<<ឥឡូវឯងមានរឿងអីអាចប្រាប់បងបានណា!!>>
Jingkangសួរព្រោះZhanយំស្បើយហើយ
<<ខ្ញុំ..>>Zhanនៅទាក់ទឺឆ្លើយមិនចេញដដែល
<<ចេះចុះ!!បងជូនឯងទៅផ្ទះសិនណា បើឯងមាន
បញ្ហាអីអាចប្រាប់បងបានណា>>Jingkangនិយាយ
ចប់ហើយក៏បើកឡានចេញទៅ
កាត់មកដល់ក្នុងផ្ទះZhanឯណេះវិញZhanឈរមុខ
កញ្ចក់សម្លឹងមើលខ្លួនឯងដែរភ្នែកឡើងក្រហមព្រោះតែ
យំខ្លាំងពេក។
<<គេដឹងថាឯងទន់ខ្សោយហើយ!!មានរឿងអីហេតុអី
ឯងត្រូវយំហា៎ស!>>Zhanសួរខ្លួននៅមុខកញ្ចក់ទឹក
ភ្នែកក៏ស្រក់មកតក់ៗឥតឈប់។បន្ទាប់មកក៏ទន់ជង្គង់
ផ្អែកខ្នងនិងជញ្ជាំងយំតទៀតចឹងទៅ(យាយទៅតួឯក
យើងនិងយំមិនឈប់ម៉ង😢)
រីងៗៗ~~~សំឡេងទូរស័ព្ទZhanគេក៏ដកយកមើល
ឃើញលេខហើយមិនចង់ប៉ុន្មានទេតែនៅក៏ដាច់ចិត្តចុច
លើកវិញ។
<<ហាឡូ!>>Zhanនិយាយបន្ទាប់ពីស្តាប់លឺសម្តីអ្នក
ម្ខាងទៀតនិយាយហើយទូរស័ព្ទក៏ធ្លាក់ពីដៃព្រូស~~។
កាត់មកដល់មន្ទីរពេទ្យ ពេលនេះZhanកំពុងឈររេរ៉
នៅមុខបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទាន់បន្តិចក្រោយក៏ឃើញម៉ាក់
របស់YiboនិងHaoxuanរត់មកយ៉ាងត្រហេបត្រហប
<<Zhanនេះកូនboយ៉ាងមិចហើយ!!>>Mrs Wang
<<គ្រូពេទ្យនៅមិនទាន់ចេញមកនោះទេ!!>>Zhanក៏
ប្រាប់មកតាមនិង
<<បងប្រុសប្រាកដជាមិនអីម៉ាក់ធ្វើចិត្តឲ្យស្ងប់កុំបារម្ភ
អី!!>>Haoxuanម៉ាក់ខ្លួនព្រោះគាត់មានជំងឺប្រចាំកាយផងមិនអាចឲ្យស្លុតចិត្តខ្លាំងនោះទេ
<<ម៉ាក់មិនអីទេ!>>Mrs Wangនិយាយកុំឲ្យកូនមាន
ការបារម្ភ
ក្រាក~~សំឡេងបើកទ្វារបន្ទប់សង្រោះបន្ទាន់គ្រប់គ្នាក៏
រត់ទៅរកគ្រូពេទ្យ
<<លោកគ្រូពេទ្យកូនខ្ញុំយ៉ាងមិចហើយ!!>>Mrs Wangរហ័សសួរមុនគេ
<<គឺអ្នកជំងឺផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយ!!តែត្រូវសម្រាកនៅ
មន្ទីរពេទ្យប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតសិន>>គ្រូពេទ្យនិយាយធ្វើឲ្យ
គ្រប់គ្នាធូរចិត្តមកខ្លះ
