ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃការងារYiboកាន់តែរវល់មានថ្ងៃ
ខ្លះនាយមិនបានទៅផ្ទះនោះទេ គឺគេងនៅក្រុមហ៊ុន
Officeរបស់ខ្លួនតែម្តង ទំនាក់ទំនងYiboនិងZhanក៏កាន់តែឆ្ងាយពីគ្នា ដូចជាថ្ងៃនេះ
រឺងៗ~~លឺទូរស័ព្ទខ្លួនរោទិ៍Zhanក៏ចុចលើក
<<ហាឡូ!!>>Zhan
<<អូនចូលគេងទៅ បងគេងនៅក្រុមហ៊ុន មិនបានត្រឡប់ទៅផ្ទះទេ>> Yibo
<<មួយថ្ងៃៗ គិតតែពីការងារៗ បងមិនបាច់មកផ្ទះទេ
នៅទីនោះរហូតទៅ>>Zhan
<<Zhanយល់ការបន្តិចទៅបានទេ បងធ្វើការ មិនមែន
ដើរលេងទេ!!>>Yiboនិយាយ អ្នកទាំងពីកាន់តែតឹង
សរសៃកដាក់គ្នា
តឺតៗ~~មិនចាំយូរZhanក៏បិទទូរស័ព្ទតែម្តង ហើយក៏
ទម្លាក់ខ្លួន អង្គុយចុះ។។ឯខាងYiboវិញ
<<អាឡូៗ!!ហឺយ...>>(ប្រាវ)Yiboនិយាយមិនលឺការ
ឆ្លើយតបក៏បោកទូរស័ព្ទចោលតែម្តង និងយកដៃញីសក់
ខ្លួនឯងឈឺក្បាលសឹងតែផ្ទុះទៅហើយ
+ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
Yiboបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គោះទ្វារសឹងតែបាក់ដៃ
ខូចទ្វារទៅហើយក៏អ្នកខាងក្នុងមិនបើកទ្វារឲ្យ ដូច្នេះ
ហើយYiboក៏យកសោរចាក់ចូលខ្លួនឯងតែម្តង មក
ដល់ខាងក្នុងក៏ឃើញZhanកំពុងអង្គុយកាន់ស្លាបព្រា
ជ្រុមបាយស្ទើរតែម៉ដ្ឋអស់ហើយ
<<ហឺស..នេះស្អីរបស់អូននិងហា៎ស!>>Yibo
<<អូនលឺបងនិយាយដែរទេ!!>>Yiboតម្លើងសំឡេងទៅអ្នកម្ខាងទៀត
<<កុំមកតម្លើងសំឡេងដាក់ខ្ញុំ!!>>Zhanស្រែកបក
កែវភ្នែកក្រហមច្រាល ព្រោះតែខឹងនិងនាយបូករួមទាំង
គេងយំកាលពីយប់មិញទៀតនោះ
<<យប់មិញអូនយំហេ៎ស ប្រាប់ថាគ្រាន់តែបងមិន
មកផ្ទះយប់មិញអូនយំចឹងហេ៎ស>>Yiboសម្លឹងឃើញ
ភ្នែកZhanក្រហមបែបនេះក៏សួរទាំងក្តីបារម្ភ
<<មិនមែនរឿងបង!!>>ថាតែប៉ុន្នឹងZhanក៏ដើរចេញ
តែត្រូវYiboចាប់ដៃជាប់
<<លែងដៃខ្ញុំ!!>>Zhan
<<និយាយគ្នាឲ្យដឹងរឿងសិន!>>Yibo
<<គ្មានរឿងអីត្រូវនិយាយទេ!!លែងដៃខ្ញុំ>>Zhanនៅ
តែនិយាយឲ្យនាយលែងដៃខ្លួន Yiboក៏រឹតដៃនាយតូច
កាន់តែខ្លាំង Zhanនៅតែអត់ទ្រាំមើលមុខនាយចំ មិន
ស្រែកនោះទេ ឈឺក៏ឈឺទៅ សំខាន់ពេលនេះអ្នកទាំងពី
សម្លឹងមុខគ្នាដូចជាចង់ស៊ីសាច់ហុតឈាមគ្នាយ៉ាងចឹង
