My very bad husband belong to me

22

Unicode Version

ကားလေးတစ်စီးက ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေး
မောင်းနှင်လာနေတယ်။ နောက်မှာတရိပ်ရိပ်ကျန်ခဲ့တဲ့
လူတွေ၊အိမ်တွေကလည်း ခနလေးနဲ့ပျောက်သွားပြီး
မြင်ကွင်းသစ်တွေထပ်တိုးလာတယ်။

ကားထဲတွင်ပျံ့လွင့်လာတဲ့ သီချင်းသံလေးနဲ့အတူ
ထိုသီချင်းကို အသံထွက်ရုံမျှ ခပ်တိုးတိုးလေး
လိုက်ဆိုနေသော ကောင်လေး တစ်ယောက်လည်း ထိုကားထဲတွင်ပါလာသည်။

ကားမှန်ချထားတာမို့ လေလေးတဖြူးဖြူးက
ဖြတ်ပြေးသွားပြီး ဆံပင်လေးတွေမျက်နှာပေါ်
ဟိုလွှင့်ဒီလွှင့်။

"ကျွီ! "

ရုတ်တရပ် ထိုးရပ်သွားတဲ့ကားလေးကြောင့်
ရှောင်းကျန့်ကိုယ်လေးတောင် ရှေ့ကို
နည်းနည်းယိုင်သွားတယ်။

"ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့သေချင်လို့လားဟမ်း။
အေး မင်းတို့သေချင်လည်းတစ်ခြားနေရာသွားသေကြ
ငါ့ကားရှေ့တော့ လာမသေကြနဲ့ "

ဒေါသကြီးတဲ့ပါးကတော့ ထုံစံအတိုင်းဒေါသထွက်နေတယ်
ထင်သည်။ ဘေးက မား တားတာတောင် မရဘူးလေ။

ရှောင်းကျန့်ကားရှေ့ကို အကြည့်ပို့လိုက်တော့
ကောင်လေးတွေ လမ်းမပေါ်မှာ
ဘောလုံးကန်နေကြသည်။
ကောင်လေးတွေသာပြောတာ ခန္ဓာကိုယ်တွေကတော့
ထွားထွားကြီးတွေ။သူကအရပ်ရှည်ပေမဲ့
လူကပိန်တော့ အသက် 26နှစ်ဆိုတာကြိမ်ပြောရင်တောင်
ယုံကြတာမဟုတ်။

"ဒီမှာ ဘိုးတော် ခင်များကလူကိုကားနဲ့လည်းဝင်တိုက်မလို
ဖြစ်သေး မတောင်းပန်မဲ့အပြင်
ပြောပုံကအကြောကြီးနဲ့ပါလား "

တစ်စက္ကန့်။

နှစ်စက္ကန့်။

သုံးစက္ကန့်။

ထွက်လာတဲ့သြရှရှအသံလေးနဲ့အတူ
လဲနေရာကထလာတဲကောင်လေးကြောင့် ရှောင်းကျန့်
ရင်ခုန်နှုန်းတွေ သုံးစက္ကန့်လောက် ပျက်ပြားသွားရတယ်။

တစ်ခေါင်းလုံး ဆံပင်အစိမ်းရောင် ဆိုးထားပြီး
ဂုတ်နောက်မှာ ရှည်ထွက်နေတဲ့ ဆံပင်တွေနဲ့ ကောင်လေးက
ဂျစ်ကန်ကန်ကြည့်နေတယ် ။ သူ့ကိုကြည့်နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့
ဘာလို့ သူ့နှလုံးသားတွေက တဒိန်းဒိန်းခုန်နေရတာလဲ။
မျက်လုံးတွေကလည်း စူးရဲလိုက်တာ နားမှာဆွဲထားတဲ့
နားကပ်တစ်ဖက် ထက်ကို ပိုစူးရဲပြီး လင်းလက်နေသေး။