RAKİP

XLV. AŞKIN MEYVESİ

Stephen Sanchez - Until I Found You
Zayn - Dusk Till Dawn

&

5 yıl sonra...

Mira: 27, Pars: 29

Gözlerimin üstüne örtülen parmaklar ile karanlıkta kaldım.

Yüzüme yayılan gülümsemeyle ardımdaki adama yaslandığımda içim içime sığmıyordu. Bugün Pars ile evlilik yıl dönümümüzdü. Beş yıldır evli olduğumuza hala inanamıyor, ne ara on sekiz yaşımdan yirmi yedi yaşıma geldiğimi bilmiyordum.

Yine de geçen her güne minnettardım.

Pars Arıkan bir kadının sahip olabileceği en mükemmel kocaydı. Beni her daim el üstünde tutuyor, her geçen gün bana daha çok âşık oluyormuş gibi davranıyordu. Onun için hala yirmisinde tanıştığı o zekâ pırıltısıydım. Ve itiraf etmekten gurur duyuyordum ki o da benim için hala on sekiz yaşında tanıştığım ego fabrikasıydı.

Ellerini çektiğinde gözlerimi araladım ve karşılaştığım sürpriz ile kala kaldım. Gözlerim dolarken kalbim tekledi.

Geçen sene yıllardır yaşadığımız ve Pars'ın daha biz sevgili değilken aldığı dairesinden taşınmıştık. Ailelerimizin de evlerinin olduğu siteden kendimize bir yuva satın almıştık. Geniş bahçesi, limon ağaçları ve küçük yapay şelalesiyle bizim için bir cennet haline gelen evimize bayılıyordum. Özellikle de bahçe favorimdi. Ve şimdi sevili eşim o bahçedeki bütün ağaçları ışıklandırmış, yuvarlak bir masanın üstüne mumlar yerleştirmiş, elleriyle bana yemek hazırlamıştı.

Kollarını belime dolayıp beni kendine çekti ve kulağıma fısıldadı. "Evlilik yıldönümümüz kutlu olsun, Mea Mira. Değil beş yıl, beş bin yıl geçirsek yine de sana doyamam."

Ona doğru döndüğümde yanağımdan süzülen yaşları parmaklarıyla yakaladı. Boynuna doladığım kollarım ile Pars'ı kendime doğru çektiğimde haklı olduğunu bütün kalbim ile hissedebiliyordum çünkü bende ona doyamıyordum. Birini her geçen gün daha fazla sevmek nasıl mümkündü bilmiyordum ama ben yapıyordum. Pars'ı geçirdiğimiz her gün daha çok seviyordum.

Dudaklarını öpüp gözlerine baktım. "Evlilik yıldönümümüz kutlu olsun, sevgilim."

"Seni seviyorum."

Sözleriyle gülümsedim. "Bende seni çok seviyorum."

Başıyla masayı işaret etti. "Gel hadi, hepsini senin için hazırladım." Dediğinde gülümsemem genişledi. "Sen mi yaptın yemekleri?"

"Elbette."

Sormam hataydı çünkü Pars özel günlerimizde mutlaka yemekleri kendi hazırlardı. Hatta genelde akşam yemeklerini o hazırlardı lakin bana da çok şey öğretmişti. Artık yemek yapmak konusunda gayet iyiydim. Sadece bu son üç aydır, iki yıl önce çıkardığım Mira Bars isimli markamın yeni defilesiyle uğraşmaktan o kadar meşguldüm ki hiçbir şeye zaman bulamıyordum.

Nişantaşı'na açtığım mağaza ile İstanbul'da dört dükkân sahibi olmuştum ve sandığımdan daha yoğun geçen işlerim ile bir süredir Pars'ı ihmal ediyordum. Her ne kadar o bana bunu söylemese ve asla şikâyet etmese de baş başa geçireceğimiz bir geceye ikimizin de ihtiyacı olduğu barizdi.

Pars sandalyemi çekip oturmama yardımcı oldu. Ardından karşıma geçip yüzündeki tebessüm ile beni izlerken tabağın kenarında duran büyük beyaz peçeteyi açıp dizlerine yerleştirdi. Temmuz akşamının sıcak esintisiyle arkama yaslanıp kocamın hazırladığı yiyeceklere göz attığımda açlığım gün yüzüne çıktı.