Galatasaraya ömrünü adamış Asel, sevdiği futbolcu Kerem Aktürkoğlunu savunmak için Twitter da bir thread serisi hazırlar. Bir sabah uyandığında tahmin etmediği bir şey olur. Thread yayılmıştır ve dm kutusunda onu bekleyen bir mesaj vardır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözüme vuran ışık uyanmamı sağlarken birkaç saniye kendime gelmeye çalıştım. Birkaç gündür son sınavlarımı vermeye çalışıyor bu yüzden kafamı dersten kaldıramıyordum. Haliyle telefondan uzak kalıyor ve Keremle konuşamıyordum.
Gerçi çok bir şey fark etmezdi. Çünkü Kerem taraftara açık antremandan beri bana yazmıyordu. Garip bir şey olduğunu düşünmesem de huzursuz hissettiğimi reddedemezdim. Benim filizlenmeye başlayan hislerimin aksine Kerem bana hiçbir şey hissetmiyor olabilirdi.
Bu düşünceyi kafamdan atarken yataktan kalktım. Klasikleşmiş işlerimi hallettikten sonra kahvaltı için mutfağa geçtiğimde kendime ne yapabileceğimi düşünmeye başlamıştım. Sabahları kahvaltı kültürü olan bir insan değildim, öyle ki bazen kahvaltısız bile güne başlardım ama dün akşam da yemek yemeden yorgunluktan uyuyakalmıştım, bu yüzden bünyem şu an kahvaltı istiyordu.
Buzdolabından çıkardığım iki yumurtayı bir kaseye kırarken yeniden buzdolabından maydonoz ve sevdiğim köy peynirinden çıkarmıştım. Maydonoz ve peyniri yumurtanın içine doğrarken çatal yardımı ile hızla karıştırdım. Tavaya koyduğum yağın ısınmasını beklerken bir yandan çıkardığım domatesleri de tabağıma doğruyordum. Isınan tava ile yaptığım yumurta karışımını tavaya döktüm.
Hızlı bir şekilde hazırladığım kahvaltıyı alıp salona geçerken bir yandan da Keremin bana neden yazmadığını düşünüyordum. Ne kadar düşünmek istemesem de zihnim bu soruya bir cevap istiyordu. En basit sebebi ile yoğun antreman yapmasını gösterebilirdim. Kendi kendimi kuruntuya soktuğumu fark ederken koltuğa oturdum, televizyonu açarken tabağımı da kucağıma koydum.
Denk geldiğim bir magazin programında dururken ilgisiz bir şekilde programı izlemeye devam ettim. Bir yandan yemek yiyor bir yandan da zihnimde onlarca düşünceye yer veriyordum. Magazin programının ilgimi çekmediğini fark ettiğimde kanalları hızlı hızlı geçmeye başladım.
Galatasarayın kanalına denk geldiğimde en son bulunmam gereken yerin burasının olduğunun bilinciyle youtubeye girdim. Takip ettiğim bir youtuberın son videosunu açarken geriye yaslandım. Bu yemeğim bitene kadar beni oyalardı.
Bitmiş yemeğimle yarısına geldiğim videoyu izlemeye devam ederken telefonumun zil sesini duymamla kalkarak odama ilerledim. Yastığımın altında duran telefonu elime alırken arayanın Elif olduğunu görmemle kaşlarımı çattım. Saat daha dokuzdu ve Elif bu saatte hayatta kalkmazdı.
"Efendim?" Telefonu açtığımda tedirgin bir şekilde sorduğum soruya Elif hemen cevap verdi.
"Asel, nasılsın?" Hızlı bir şekilde sorduğu soruya takılmamıştım. Elif hep böyleydi. Sorusuna cevap verirken telefonun diğer ucundaki arkadaşımı bu saatte ayağa kaldıran şeyi çok merak ediyordum.
