Galatasaraya ömrünü adamış Asel, sevdiği futbolcu Kerem Aktürkoğlunu savunmak için Twitter da bir thread serisi hazırlar. Bir sabah uyandığında tahmin etmediği bir şey olur. Thread yayılmıştır ve dm kutusunda onu bekleyen bir mesaj vardır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
2 ay sonra İnsan hayatı boyunca seçimler yapar, yaptığı eylemlerim karşılığınca yaşardı. Çoğu zaman yaptığımız ve yapacağımız şeylerden şüphe duyar, sonucunu görmeden pişman olurduk. Sonuç olumlu gelirse iyi ki, beklediğimiz gibi gelmezse de keşke derdik. Fakat önemli olan yaptım diyebilmekti.
Kereme thread hazırladığım gece zihnimden geçenler tam olarak bunlardı. Aradan aylar geçmiş, bir ilişkimiz başlamıştı. Deli dolu geçen ilişkimizin her günü elbette beklediğimiz gibi değildi. Anlaşamadığımız, yapamayacağımızı düşündüğümüz anlarla doluydu zaman. Fakat karşımda duran ve elini tuttuğum bu adamla gün sonunda yine de birlikte kalmıştık çünkü onun da dediği gibi; bizim her yolumuz birbirine çıkardı.
Tüm bu düşüncelerin arasında skor boarda yeniden baktım.
Lokomotiv Moskova maçı. 90+10 dakikalık sürenin 7. dakikası. Durum 0-0.
Büyük bir heyecanla başladığımız Uefa şampiyonlar liginde son maçlara gelmek üzereydik. Son 16 için varımızı yoğumuzu veriyor, o kupayı yeniden ülkemize getirmeyi istiyorduk. Fakat bugün karşılaştığımız Moskova bu hayale bir perde kapattıracak gibiydi.
Maç boyunca onlarca atağa çıkmış, çoğu şutumuz direkten dönmüştü. Çift yönlü gelişen ataklar sonuç vermemiş, durum 0-0'da kalmıştı. İki takımda artık süreye oynuyor, beraberliği kabulleniyordu.
Tüm oyuncularımız artık yorgunken sahada beraberliği kabullenmeyen iki isim vardı; Torreira ve Kerem. İkinci yarı boyunca çoğunlukla bu ikilinin ataklarını izlemiştik ve taraftardan her seferinde alkışı almışlardı. Birbiriyle paslaşmaya başlayan oyuncularımızla Nelsson topu ceza sahamıza çekmişti. Top geriye düşerken Moskovanın birkaç oyuncusu da beraberliği istemiyor olacak ki atağa çıkmıştı.
Sol kanatta devam edilen paslaşma oyuncularımız arasındayken Nelsson'un vuruşu ile top savunmanın arkasında kalan Kereme gelmiş, bir anda tiribünler ayaklanmıştı. Kerem kaleci ile birebir kalmış, sağ ayağıyla topa vurmuştu.
"GOOOOOOLLLL!"
Tiribünlerin bağırmasıyla olduğum yerde zıplarken yanımda duran Elife sarılmış, gözümden yaşlar akmaya başlamıştı. Gol gelmişti. Bunca zamandır beklediğimiz o gol son dakikalarda, Keremin ayağından gelmişti.
