GÜL Hanım

11-Denge Sarsan Kalp

Heyoo! Ben geldim! Yıldızlamayı ve yorum yapmayı unutmayın please!

İyi okumalar🤎

Bahçede kiraz ağacının altına örtü sermiş,  Buğlemle birlikte oturuyordum. Oyuncaklarını getirmiş, örtünün üstüne tek tek diziyordu.

Çıtır bir dizimde,Küp Şeker öteki dizimde sessizce Buğlemi izliyorlardı. Sanırım rengarenk oyuncaklar onlarında dikkatini çekmişti.

"Şimdi ikisi de senin mi yenge? Hem kedin hem köpeğin mi oldu?"

"Evet ikisi de benim."dedim gülümseyerek. Önder haklıydı. Evlatlarımda benim gibi hep hasar almışlardı.

Birinin gözü görmüyordu. Ötekinin neredeyse iyileşmek üzere olsa da bacağı yaralıydı ve benim kolum ,yüzüm,bedenim tamamen yara almıştı.

"Ben de kedim olsun istiyorum ama annem izin vermiyor."dedi mutsuzlukla.

"Benim annem de izin vermiyordu benim de evlenince oldu."

Elindeki oyuncak çaydanlığı yere bırakıp bana baktı.

"O zaman ben de mi evlenmeliyim?"

Güldüm. Bu kız komikti.

"Hayır Buğlem. Annene söyle sen de bahçede besle olmaz mı? Annem bana da izin vermezdi ama ben bahçedeki kedileri hep beslerdim gizlice."

"Annem dedi ki onlardan hastalık kaparmışız. Hasta olmak istemiyorum yenge."

"Olmazsın. Bak ben olmuyorum."

Sessiz kaldı. Oyuncaklarını bitirdi ve "Nehir nerede?"diye sordu.

Titiz kardeşim yine banyodaydı.

"Gelir sonra. Hadi biz başlayalım."deyip Buğlem'in çantalarından yeşil olanını koluma takıp çocuklarımla birlikte ayağa kalktım.

"Şimdi ben sana kahve içmeye geleceğim. Sen de ev sahibisin tamam mı?"

"Hayır yenge. Sen benim kafeme gelmiş ol olmaz mı?"dedi heyecanla.

Göz devirdim. Bu kız hep mızmızlanıyordu. Neyse,en azından fikir güzeldi.

"Tamam."deyip kıvırta kıvırta ,yere, oturacağım kafeye geldim. Buğlemi biraz annem ve onun arkadaşı gibi tiplerle tanıştırabilirdim bence.

Yere oturup "Bakar mısınız?"dedim nazikçe. O sırada da çocuklarımı okşuyordum.

"Hoş geldiniz."dedi Buğlem hemen."Ne alırdınız?"

"Ay ne bileyim ne var bu kafede?Yok mu bir menü falan?"

Buğlem oyuncaklarına baktı ve menüye benzer bir şey bulamadı.

"Sizin canınız ne çekmişti hanımefendi?"

"Cheescake istiyorum ama frambuazlı olsun. Ayrıca yanına espresso istiyorum."derken oldukça gıcık tavırlar sergiliyordum. Saçlarımı savuruyor, ses tonunu daha ince yapıyordum

"Ama yenge onlar ne ben bilmiyorum ki."dedi Buğlem.

Gülmemek için kendimi zor tuttum.

"Ay ne yengesi? Bu ne saygısızlık?  Yengeymiş!"dedim bağırarak.

"Ay şey hanımefendi diyecektim."dedi hemen.

Ayağa kalktım. "Daha benimle konuşmayı bilmeyen insanların olduğu kafede oturamam."deyip arkama bakmadan hızlı adımlarla ilerledim. Daha sonra kahkaha attım ve Buğleme baktım. Şok içinde bakıyordu bana.