16-Güzelleştiren Sevgi

3.5K 162 19
                                    

Ben yine dayanamadım erken geldi bölümmm

Bölüme başlamadan nihayet karakterlerimi bulmanın sevincini yaşıyorum.

Bence oldular .sizce?

"Kızım baba uyuyor sessiz."

Duyduğum fısıltıyla bilincim açılırken yine de gözlerimi açmayıp yatmaya devam ettim.

"Anneciğim ama olmaz ki böyle. Kızıcak bak baban "

Tek gözümü aralayıp yattığı yerde kucağında Küp Şekerle mücadele eden karıma baktım.

Uzanıp belinden tuttum ve kendime çektiğimde çığlık çığlığa bağırdı.

İşte bundan gerçekten nefret ediyorum.

Kollarımın arasına onu hapsettim ve boynundan öpüp "Kızım annen de sen de sessiz olun yoksa ikinizi de yerim."deyip tekrar gözlerimi kapattım.

"Bir şey söylemem lazım aslında sana."

"Söyleme de uyuyalım be hanım."

"Ya ama bu önemli."

Tekrar boynundan öptüm. Temas bağımlılığım var mıydı bilinmez ama bu tene bağımlı olduğum kesindi.

"Söyle hadi. Söyle rahatla."

"Ay ne sitem ediyorsun Önder! Çıtır gitmiş televizyonu kırmış ne yapayım önemli!"

Hızla gözlerimi açıp yatakta doğruldum.

"Ne demek kırmış?"

"Bildiğin kırmış işte. Ekran paramparça. Üstelik gitmiş salonun ortasına da işemiş."

"Hani sen ilgilenecektin onunla? Eğitimler veriyordun ona ne oldu?"

"Demek ki derslerimi dikkatle dinlememiş. İyi bir öğrenci değilse benim suçum mu?"

"Evet senin suçun."deyip ayağa kalktım ve odadan çıkıp merdivenleri indim. Neden böyle yapmıştı şimdi?

Salona girdiğimde bana sırtı dönük olan Aslı sitemle yerleri siliyordu.

"Yapsın salonun ortasına pisliğini biz temizleyip duralım! Sonra o hiçbir şeyiyle ilgilenmeyen evin hanımı da anasıyım diye gezsin. Mamasını bile biz veriyoruz böyle analığı herkes yapar."

Kaşlarım çatıldı. Benim karımın arkasından nasıl böyle konuşuyordu?

Omzuma dokunan elin sahibine baktığımda karımı gördüm. İşaret parmağını dudaklarına götürüp susmamı işaret etti.

"Köpeğin ne işi var ayrıca evde?"dedi bu kez. Epey öfkelenmiş gibiydi. "Önder Beyi de anlamıyorum. Titizim deyip yedi yirmi dört bize her yeri silip süpürtsün evi mahveden kediye de köpeğe de ses etmesin. Herkesin titizliği de bize."

O konuştukça ben daha çok deliriyordum. Gül, kolumu sıkıca tutuyor sanki olası bir tehlike için beni dırdurmak istiyor gibiydi.

Nihayet işi bitince Aslı, elindeki bezi ve kovayı alıp ayağa kalktı ve yüzünü bize döndü. Beklemediği insanlar onu dumura uğratırken "Iıı...günaydın Önder Bey."dedi.

"Sana da günaydın Aslı. Malum, uykundan uyanamamış gibisin."

"Nasıl...anlamadım Önder Bey."

"Hani diyorum kendine mi gelsen? Az önce söylediğin hiçbir şeyi bir kere daha duymak istemiyorum ama sen bir kere daha söylemek için ısrarcıysan keyfin bilir."

"Kusura bakmayın."deyip başını öne eğdi. Aslı,Leyla Hanıma bakılırsa aramızda yeniydi. Bir aile evi vardı ama çoğunlukla burada yatılı kalıyordu. Ses etmiyordum. Bir sorun çıkardığına da rastlamamıştım daha önce fakat az önce söylediklerine bakılırsa içinde biriktirip ben olmadığım zamanlarda tüm öfkesini de nefretini de kusuyordu.

GÜL Hanım Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin