ភូមិគ្រឹះចន
«អ្ហឹកៗ...ពូថេយ៌...យកពូថេយ៌ឲ្យយ៉ុងជុងវិញមក...ហឹកៗ»សម្លេងយំរបស់កម្លោះតូចយ៉ុងជុងដែលអង្គុយយំនៅលើសាឡុងបានបន្លឺឡើងឮពេញភូមិគ្រឹះ ធ្វើឲ្យអ្នកបម្រើនៅទីនោះភិតភ័យជាខ្លាំង ព្រោះលួងគេមិនបាត់
«អូររៗ...ចៅយាយ...ឈប់យំទៅណា ពូតនកំពុងទៅ
រកពូថេយ៌របស់ចៅហើយណា...ឈប់យំទៅ»អ៊ុំសន
និយាយលួងលោម
«អត់ទេខ្ញុំលែងជឿរយាយដោះទៀតហើយ...អ្ហឹកៗ...
យាយនិយាយតាំងពីព្រឹក...ហឹក...ឥឡូវនៅមិនទាន់
ឃើញមកទៀត...អ្ហឹកៗ»យ៉ុងជុង
«គឺ...»អ៊ុំសន
«មានរឿងអី?»ភ្លាមនោះសម្លេងជុងហ្គុកបានធ្វើឲ្យ
កម្លោះតូចយ៉ុងជុងរត់ចុះពីសាឡុងសម្តៅទៅរាងក្រាស់
«ប៉ាៗ...អ្ហឹកៗៗ...ប៉ាៗ...ពូថេយ៌...ពូថេយ៌នៅឯណាទៅ...ប៉ាៗ...ហឹក»
«អឹប...គេទៅចោលកូនបាត់ហើយ»គេលើកយ៉ុងជុងពរឡើងមុននឹងនិយាយ
«ពូថេយ៌ទៅណាទៅប៉ាៗ...ហឹកៗ...មិចក៏គាត់ទុកកូនចោលតាំងពីព្រលឹមរហូតដល់យប់បែបនេះ...ហឹកៗ»
គេនិយាយទាំងយំឱបករជុងហ្គុក
«គេទៅកន្លែងឆ្ងាយបាត់ហើយ...កូនកុំរកគេអី»នាយនិយាយទាំងលើកដៃជូតទឹកភ្នែក
«អត់ទេ កូនមិនជឿទេ ហឹកៗៗ...ប៉ាៗកុហក
ពូថេយ៌ស្រលាញ់កូនណាស់...គាត់មិនអាចទៅចោលកូនទេ...អ្ហឹកៗៗ...ប៉ាៗកុហក»គេយំកាន់តែខ្លាំង
«យ៉ុងជុង...ស្តាប់ប៉ា»រាងក្រាស់ឃើញកូនបែបនេះក៏
សង្កត់សម្លេងបន្តិចដាក់កម្លោះតូច
«អត់ទេ...ប៉ាៗកុហក ហឹកៗ»កម្លោះនិយាយទាំងរើពី
រង្វង់ដៃរាងក្រាស់រត់ឡើងទៅខាងលើបន្ទប់បាត់ទាំងទឹកភ្នែក
«យ៉ុងជុង យ៉ុងជុង ហុឺយ»ជុងហ្គុក
«លោកម្ចាស់!!!ថេហ្យុងគេ.....»អ៊ុំសន
«មិនបាច់ខំរកគេទេ គេជ្រើសរើសចេញដោយខ្លួនឯង
គ្មានអ្នកបង្ខំឬបណ្តេញទេ...ហឹស»រាងក្រាស់និយាយ
ទាំងខឹង ហើយឡើងទៅខាងលើបាត់
«ហុឺយ...ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ បើមិនស្វែងរកគេគឺមិនកើតទេ ព្រោះគេគ្មានសាច់ញាតិអ្វីឡើយ»អ៊ុំសននិយាយទាំងបារម្មព្រោះគាត់មើលថែមកជាយូដែរហើយព្រាបថូចជាកូនយ៉ាងអញ្ចឹង
YOU ARE READING
Appaបម្រើ |Complete✓|
ActionFirst writing ចន ជុងហ្គុក/ថេហ្យុង ស្នេហាបែបស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា ដោយសារតែខ្លាចថាកូនប្រុសខ្មាសគេ ដែលមានម្តាយជាបុ្រស ទើបជុងហ្គុក ត្រូវលាក់បាំងរឿងនេះពី កូនប្រុសរបស់ខ្លួន តែបានធ្វើឲ្យអ្នកដែលបង្កើតកូននោះមានអារម្មណ៍ថាស្ទើរតែចង់ឆ្គួតទៅហើយ ឯកូនប្រុសវិញក៏ទទួលរង់...
