Kar Tanem

3 ❄️ Genç bir adam

Selamün Aleyküm ⭐

Bu bölüm Muhammet Çağlar'dan❄️

Satır aralarında buluşalım ❤️

İyi okumalar

Muhammet Çağlar YURTOĞLU

"Yarın yine aynı yerde buluşuruz, Semih. Bugün fazlasıyla fotoğraf çekimi yaptık."

"Tamam, kardeşim. Görüşürüz."

Aramayı sonlandırıp telefonu yan koltuğa bıraktım. Gözlerim yoldaydı. Babam bizi sürekli tembihler bu konuda. Annem de öyle.

Aklıma gelenle güldüm kendi kendime. Annem, babamı da uyarır. Bir gün babam, anneme bu sebeple takıldı. Annemin ciddi duruşu ve cevabı ile babam kalakalmıştı. Ben ve kız kardeşlerim gülüyorduk. Babam bir şey demeden kabulleniverdi sadece. Sarıldı yumuşaması için. Babamın anneme olan tutumunu hayranlıkla izliyorum. İkizler sevgi yumağı oluyor. Annem ve babamın gençliğini görmek isterdim. Ve düşünüyorum zaman zaman, bu dünyada annem gibi birine rastlar mıyım, bilmiyorum. Annemi çok seviyorum.

Yol boyunca ilerlerken gördüğüm kişiyle duraksadım. Yavaşladım biraz. Kaldırımın yanına park edilmiş siyah arabanın arkasında duruyordu. Ve karşısında uzun boylu bir adam. Genç duruyor. Kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa, evet. Anlamadığım konuştuğu o adam kim?

Arabayı uygun yere çektim. Kız kardeşlerimden ayırmam Rumeysa'yı. Abilik içgüdüsüyle onlara takılıp kalırken adam, Rumeysa'nın omzuna dokunup ona sarıldı. Şok geçirdim. Elim eş zamanlı kapıya uzanırken gördüğümle duraksadım. Rumeysa kollarını o adamın beline sardı. Mümkün değil.

Yok, mümkün değil.

Yüzümü çevirip tekrar baktığımda birbirlerinden ayrıldıklarını fark ettim. Adam, ön kapıyı açtı. Rumeysa küçük adımlarla ön kapıya ilerleyip arabaya bindi. Adamın yüzündeki sırıtışla damarlarım kasıldı. Yüzünü çevirdiğinde göz göze geldim adamla. Nasıl baktığımı bilmiyorum ama adamın öfkeli bakışları en az onun kadar öfkeli olduğumu gösteriyor. Bana ters ters bakıp arabaya bindi. Gidiyor. Gidiyorlar.

Arabayı çalıştırdım. Ben bu adamı neden görmedim daha önce? Rumeysa'nın kardeşi yok, evet yok. Kuzen desem olmaz. Bu adam niye bu kadar genç?

Caddeden sağa saptı. Hızını arttırmıştı. Başka bir sokağa girdi. Takip etmek istesem de vazgeçtim. Hayret ediyorum kendime. Rumeysa akıllı kızdır, ne yapacağını bilir. Evet bilir.

___

"Gününüz nasıl geçti?"

Babam, annemin elinden çorba kasesini alıp bize döndü. İkizler anlatmaya başlamıştı bile. Önümdeki çorbadan kaşıklamaya başladım.

"Günü erken kapattık ama olsun. Rumeysa'nın işi olduğu için görüşemedik." deyip bana döndü Mucize. Kaşlarımı çattım.

"Ne işi varmış?"

Elinde kaşık bana bakakaldı. Kendine geldiğinde yerinde kıpırdanırken kaşığındaki çorba masa örtüsüne döküldü. Elini çorbasına doğru tuttum. Gözlerim anneme gittiğinde Menese'ye bakıyordu. Bu işte bir terslik var.

"Of abi ya hep senin yüzünden." deyip mızmızlandı Mucize. Menese masayı peçeteyle özensizce silmeye başladı o sırada.

"Ben ne yaptım? Alt tarafı bir soru sordum."

Önüme döndüğümde babamla göz göze geldim. Neden kendimi suçlu hissediyorum?

"Oğlum sana ne Rumeysa'dan? Ne işi varsa var. Şu kaşlarını çatıp durma. Ne zamandan beri hesap sormaya başladın sen?"