Kar Tanem

10 ❄️ Söz

Özlediniz miii🥺⭐❄️

Rumeysa Can

Kış mevsimini çok severim. Kar yağar. Bembeyaz olur her yer. Doğduğum mevsim. Her doğum günümde kar yağmasını çok isterdim. Belki de Muhammet Çağlar'ı kar tanesine benzetmemin bir sebebi de budur. O özel ve kar gibi aydınlık. Yüzündeki bembeyaz teslimiyete talip oldum başta. Hep yanında olmak istiyorum.

"Allah'ın emri peygamberimizin kavliyle kızımız Rumeysa'yı oğlumuz Muhammet Çağlar'a istiyoruz."

Mehmet Selim Amcanın sözleri üzerine gözlerimi babama çevirdim. Heyecandan ellerim buz kesmişti. Elbisemin eteğinde hoş duran dantel detaylarında dolanıyordu parmaklarım. Muhammet Çağlar'ın yüzüne bakamadım. Kapıda karşılarken göz göze geldik sadece. Bana beyaz laleler uzattığında... 

En güzel yerde saklayacağım o beyaz laleleri. Kırmızı gül almamıştı. Beyaz lale tercih etmişti. Beyaz lalenin anlamını merak ediyorum. Hayalimde hep kırmızı gül varken aldığım beyaz laleler hayallerimden daha fazla heyecanlandırdı beni. Sanki beyaz lale bizi anlatıyor. Anlamını bilmesem de öyle hissediyorum. Beyaz bir kere. Kar tanesi gibi.

"Komşuyduk şimdi de aile olacağız, inşallah. Hayırlı olsun." dedi babam gülen gözleriyle. Mehmet Selim Amcayı kardeş gibi sever. Annemle babamın içi rahattı ve mutlulardı. Dayım benim mutluluğumu düşünüyordu. Yanımda olduğunu hissettiriyordu. Gözlerim dayıma gittiğinde bana baktığını fark ettim. Gülümsediğimden gözlerim kısılıyordu. Dayımın bakışları durgundu ama gülümsüyordu.

Ayağa kalktık. Tepsiyi Mucize tutuyordu. İkizler de heyecanlılardı. Abileri sözleniyor. Her ne kadar arkadaşları olsam da bu bir gerçek. 

Babam yüzüklerimizi taktı. Dualar eşliğinde bize nasihat verdikten sonra kurdeleyi kesti. O an çok başkaydı, Allahım. Şükürler olsun.

Heyecanıma yenik düşerek başımı kaldırıverdim. Yine gördüm o en sevdiğim kahve tonunu. En sevdiğim renk artık kahverengi olabilir. Uzun kirpikleri benim için aralandı. Bakışları eskisi gibi yüreğimi yakmıyordu. Şimdi bakışları ile seviyordu beni. Bana dokunmadan, konuşma gereği duymadan, bana bizi anlatıyordu.

Elimde hissettiğim sıcaklıkla duraksadım. Gözlerimi kaçırıp yerimde kıpırdandığımda dayımı fark ettim. Beni kolları arasına alıp sarıldı. "Hep mutlu ol, güzelim. Hayırlı olsun." dedi biraz seslice. Kollarımı beline sarıp gülümsedim. Çok mutluyum.

Gözlerim ikizlere gittiğinde abilerine sarılıyorlardı. Dayımdan ayrıldıktan sonra Muhammet Çağlar ile ailemizin elini öpüp dualar aldık. Duygusal, huzurlu hissettirdi bana sözümüz. Biz söz verdik birbirimize.

Gitme vakti geldiğinde arada bir Muhammet Çağlar'ın bakışlarını yakalıyordum. Benimle konuşmak istiyordu sanki. Dayım yanımdan ayrılmıyordu. Kahve yapımında gelmemişti bi' yanıma. Korumam gibiydi. Birkaç sefer çatık kaşlarıyla Muhammet Çağlar'a baktığını yakaladım. Uyarsam da hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Muhammet Çağlar hâlinden gayet memnundu. Saygısını ve beyefendiliğini bozmamıştı.