"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Temsilidir :)
Yağız Çakıroğlu
"Yardım edin!"
Karım kucağımda kıvranırken güçlü durmaya çabalıyorum. Sedye ile sağlık çalışanları geldi. Bir şeyler deseler de anlamıyorum. Menese kolumu sıkıyor inleyerek. Papatyamın canı acırken kahroluyorum.
Biri karımın kolundan tuttuğunda Menese daha sıkı tutundu bana. Acıyan gözlerimi gözlerine çevirdim. Çaresiz bakışları yüreğimi yaktı. Yaşardı gözleri. Titreyen elini yanağıma sardığında ağladığımı fark ettim. Dudaklarında beliren gülümseme ile gülümsedim. Papatya tarlasında koştuğumuz gün geldi aklıma. Çocuklar gibi mutluyduk.
Gülüşü solduğunda sertçe yutkundum. Sonra acılı çığlıklar atmaya başladı. Sedyeye aldılar papatyamı. Peşlerinden gittim. Aceleciydi adımlarım. Bir odaya geçtiklerinde girmek istesem de kapı kapandı yüzüme. Ellerimi saçlarıma daldırıp çekiştirdim. Korkuyorum, Allahım. Yardım et, yardım et papatyama.
Odanın önünde volta atarken gördüğüm kişiyle duraksadım. İlerledim aceleyle yanına.
"Bacanak! Karım... Karımı doğuma aldılar. Bir şeyler yap. Sen doktorsun. Lütfen gir içeri. İçeride. Sancısı başlar başlamaz getirdim. Bir şey olmaz değil mi? Papatyama bir şey olmasın."
"Sakin ol, bacanak. Menese güçlüdür. Allah'ın izniyle sağ salim çıkacaklar. Dua edelim."
Kulağıma gelen ayak sesleriyle başımı kaldırdım. İki doktor bu tarafa doğru geliyor. Kadın doktor konuştu. "Her ihtimale karşı sezeryan olursa ameliyathaneyi hazırlayın." dediğinde duraksadım. Doktor bize baktı düşünceli hâlde. Sonra başını çevirip odaya geçti. Diğer doktor koşarak asansörlere doğru ilerledi. Telaşla etrafıma bakındım. Duyduğum sesle başımı çevirdim. Güçsüz hissediyorum kendimi.
Elleriyle yüzümü kavrayıp alnımdan öptü. Gözlerimi kapattım. Bedeni bana yakınken refleksle elim karnıma gitti. Kızım?
Gözlerimi araladım. "Yağız... Kızım? Gözüm karardı benim. Doğdu. Doğdu kızımız." dedim telaşla. Yüzündeki gülümseme eşliğinde "Sakin ol." dedi keyifle. Rahat hâli telaşımı bir nebze dindirirken devam eden konuşmasına dikkat kesildim. "Hemşire getirecek birazdan kızımızı. Doğum sonrası güçsüz düşmüşsün, papatyam. Ailemiz dışarıda. Onlar da gelecekler. Dinlenmelisin."
