"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
Satır aralarında buluşalım. Oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar🌼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
:'')
Yağız Çakıroğlu
"Kapıyı tıklatıyım en iyisi-"
"Bekle." diyerek kolumu tuttu Muhammet Çağlar. Kaşlarını çattı. Menese'yi alıp düğün alanına geçeceğiz. Evlendik, bugün de düğünümüz var.
"Biz böyle beklersek kızlar çıkmaz dışarı. Rumeysa'dan biliyorum."
"Çıkarlar birazdan. Karım bilir işini. Bekle diyorsa bekleyeceksin. Gözüm üstünde." dedi ciddiyetle. Bir şey diyemedim. Koruma gibi dikiliyordu kapının önünde. Anca Rumeysa söz geçirir buna.
Kapının aralanmasıyla dikkat kesildim. Arkasını döndü, Muhammet Çağlar. Rumeysa başını uzattığında yerimde dikleştim. Gözlerini önce bana, sonra kocasına çevirdi. Muhammet Çağlar kapının önünü kapatıyordu. Lan abisisin diye ses çıkaramıyoruz.
"Nasılsın, güzelim? Hazır mısınız?" dedi Muhammet Çağlar az önceki sert duruşuna tezat. Gözlerimi devirdim.
"İyiyim, Çağlar'ım. İşte görümcem evleniyor da, onu hazırlıyoruz. Sen nasılsın? Kızımız ağlamadı değil mi? Çekirdek?"
"İyi yapıyorsunuz." dedi keyifle. "İyiyim bende. Tatlı kızım, babaannemin kucağında. Çekirdek'in de keyfi yerinde. Bir yorgun geldin gözüme, çok mu ayakta kaldın sen-"
"Kusura bakmayın bölüyorum da..." diyerek araya girdim. Muhammet Çağlar çatık kaşlarıyla bana döndü. Rumeysa dikkatini bana verdi. "Davetliler bekliyor, Menese hazır değil mi?"
Rumeysa başını içeri sokup kapıyı küçük aralık bıraktı. Çok geçmeden bana döndü. Başını uzatmıştı yine.
"Dayı iki dakika daha bekle." deyip eşine döndü. Gülümsüyordu. Sıkıntılı nefes verdim. "Çok yorulmadım aslında. Bunlar tatlı telaşlar, sevgilim. Neyse ben içeriye geçiyim. Birazdan açarım kapıyı."
Rumeysa içeriye girip kapıyı kapattığında Muhammet Çağlar pozisyonunu değiştirmedi. Elimi omzuna attığımda başını çevirdi. Yüzündeki gülümseme silinirken kaşlarını çattı. Sırıttım.
"Gitti, Rumeysa. Bakma kapıya."
Elimi omzundan uzaklaştırdı.
"Bekle kenarda. Gözüm üstünde."
"Abarttın iyice-"
"Bu iyi hâlim. Sınırlarını zorlama istersen." dedi sert çıkan sesiyle. Sustum. Rumeysa varken iyiydi bu.
