"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
Satır aralarında buluşalım. Oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar 🙃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mucize YURTOĞLU
"Daha hızlı hala!"
Ayşegül ile ele ele tutuşmuş hâlde dönüyoruz. Yeğenim çok tatlı bir çocuk olmuş. Gülüyoruz. Saçlarım rüzgarda savrulurken dengemi sağlayamayıp yere düştüm. Ayşegül üzerime düştüğünde kıkırdadı. Gülmeye başladım.
"Annem de olsaydı yanımızda." deyip küçük dudaklarını büzdü. "Babam nerede hala? Kardeşlerim her gece ağlıyor."
Başını göğsüme yaslayıp küçük ellerini omuzlarıma getirdi. Ağlamaya başladı. Sertçe yutkundum. Ben korkuyorum. Gözlerimi gökyüzüne çevirdiğimde masmavi gökyüzünü bulutlar kapladı. Karardı her yer. Ve yağmur yağmaya başladı. Kollarımı Ayşegül'e sardığımda kayboldu kollarımın arasında. Korumak istedim. Ayşegül?
Sırılsıklam elbisemle zorlukla yerimden kalktım. Kimse yok. Koşmaya başladım.
"Ayşegül! Nerdesin?!"
Etrafımda dönmeye başladım. Ellerim bomboş. Kimse yok. Boğazımın acısına aldanmayıp ağlayışlarım arasından bağırdım.
"Abi! Nerdesin abi?! Bizi bırakma!"
Nereye gittiğimi bilmeden koşuyorum. Yengemin sesleri çınlıyor kulaklarımda. Göremiyorum yengemi. Yok. Hiçbir yerde yok.
"Çağlar bırakma beni!"
Çok çaresiz hissediyorum kendimi. Çok üşüyorum. Yalın ayaklarımla koşuyorum. Benim ailem var sadece.
Koşarken arkası dönük birini fark ettim. Abi?
"Abi!"
Dönmedi yüzünü. Yaklaşıyorum ona. Üzerine yağmur isabet etmiyor. Tam yaklaştım derken arkasını döndü hızla. Soğuktan titreyen bacaklarımı taşıyamazken dengemi kaybettim. Hızla tuttu beni. Elleriyle kollarımı kavradı. Acıyan gözlerimi araladığımda mavi gözlerle karşılaştım. Yağmur isabet etmiyordu tenime. Sıcacıktı.
"Avukat Hanım?"
Gözlerimi yavaşça araladığımda burnuma kahve kokusu doldu. Başımı kaldırdığımda beyaz önlük dikkatimi çekti. Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Doktor Bey ciddiyetle yüzüme bakıyordu. Yerimde toparlandım hemen. Gözlerim hastane koridoruna gitti. Ayşegül?
