"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
Satır aralarında buluşalım. Oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Temsilidir :) xnsj
Mehmet Selim YURTOĞLU
"Oğlum yüzüme bakmayacak mısın? Herkes üzerime geliyor zaten."
Elimi havluyla silip kısa nefes çektim içime. Başımı kaldırdım. Annem beklentili hâlde bana bakıyor.
"Anne sabah karım anlamasın diye çok uğraştım. Kızlarım, gelinim, oğlum kırk takla attık görmesin diye. Kırılan bardaklar karımın sevdiği bardaklardı. Üzülmesin istedim. Ben karımın yüzü düşse perişan oluyorum ama sen karımın mutluluğunu çok görüyorsun. Kahvaltıda hiçbir şeyden habersiz kaldı öyle. Yine de ılımlı davrandı her zamanki gibi. Ya ben aynı evin içinde karımla yan yana zor geliyorum. Gülnur'a düşkünlüğümü bilmiyor musun anne sen? O kadını ne kadar çok sevdiğimi görmüyor musun?!"
"Sen ananı bile bu kadar sevmedin. Bekletti o kadar seni. Kaç yıl bekledin onu. Gençliğini heba ettin, evlenmedin. Otuzlu yaşında evlendin, barklandın. Parmağında oynattı o kadın seni. Her şeyiyle kabul ettin onu. Baba olamayacaktın sen. Hastanede çile çektin. Muhammet Çağlar oldu sonra. Seni daha sonra bildi. Kim bulmuş senin gibi koca? Kendini sana bağlamak için uğraştı, yine hamile kaldı hasta hâliyle. Çocuğu olmuyordu onun. Tedavi görünce sefasını sürdü tabii. Ne yapıp edip bağladı seni-"
"Neler diyorsun anne sen?!" dedim sinirle. Kaşlarını çattı. Durmadan konuşuyordu.
"Seni soğutmaya çalışıyor benden. Hep benim olsun diyor. Yanındayım sizin gözümün önünde cilve yapıyor sana. Utanmasa doğuracak bu yaşında. Otuzlu yaşında zor doğurdu, şimdi nasıl doğursun?"
"Allah seni ıslah etsin, anne." dedim hayal kırıklığıyla. Bu kadar ileri gideceğini bilmezdim. Konuşacakken kaşlarımı çattım. Sustu. Banyodan çıkacağım vakit kolumdan tutup durdurdu beni.
"Anaya böyle laflar etmeye utanmıyor musun? Karının kollarına mı gideceksin yine?" diye bağırdı. Kolumu kurtardım.
"Yeter, anne yeter! Seni daha önce uyarmıştım. Karıma ileri geri konuşma dedim. Sen haddini çok aştın! Evet, karıma gidiyorum!"
"Bağırma bana! Anaya bağrılmaz. O kadına yüz vermeyeceksin-"
"Merak etme, anne. Çok istediğin torunu vereceğim sana." dedim ciddiyetle. Ağzını kapattı hızla. Gözleri irileşti. Yanından ayrıldım.
Yatak odasına doğru ilerlerken duyduğum sesle adımlarım yavaşladı. Arkamı döndüm. Karım gülen yüzüyle bana doğru geliyor.
"Akşam yemeği hazır, Mehmet Selim'im. Oğlumuzla gelinimiz de geldi. Doktor güzel şeyler söylemiş."
