"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
"Kızımız nerede?" dediğimde elim karnıma uzandı. Yüzümü elleri arasına aldığında gözlerimi gözlerine çevirdim. Çok korkuyorum. Bebeğim nerede?
"Erken doğum oldu, karıcığım. Bebeğimiz doğdu, güvende. Belli saatlerde görebileceğiz. Tedavi altında."
Ağlamaya başladım. Yerimden kalkmak istesem de engel oldu bana. "Ne tedavisi Çağlar?" dedim ağlayışlarım arasından. "O daha küçücük... Kızımı görmek istiyorum ben."
Beni kolları arasına aldığında tişörtünden sıkıca kavradım. Benimle konuşuyordu.
"Güzelim her şey yoluna girecek, inşallah. Bebeğimiz için güçlü olmalıyız. Bak yüzüme."
Ağlıyorum. Ben hiçbir şey istemiyorum. Bebeğimi görmek istiyorum ben.
Başımı kaldırdığımda göz göze geldik. Yanaklarımdan süzülen yaşlarla dudaklarımı büzdüm. Perişan hâlde duruyordu. Elini saçlarıma daldırıp yaklaştı bana. Aramızdaki yakınlık beni sakinleştirirken gözümden bir damla yaş düştü. Burnumu çekiverdim.
"Beni..." Yutkundum. "Beni arıyordur bebeğim. Yanında olmam lazım. Öpüp koklamam lazım. Karnı acıkmıştır. Ben emzirecektim onu. Karnımda yok değil mi şimdi?"
Gözlerim doldu. Beni kendine çektiğinde başım boynuna düştü. Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Anne olacaktım ben.
___
"Çok küçük, Çağlar. Nefes alıyor değil mi?"
"Nefes alıyor, güzelim. Minik kalbi de atıyor." dedi gülerek. Belimdeki kolunu sıklaştırdı. Elimi cama getirdim. Aramızda engel var, bebeğim.
Kızımıza dokunuyor gibi parmaklarımı gezdirdim camda. İçeride hemşireler ilgileniyordu. Bebeğimin yanında olmak istiyorum.
"Bebeğimizin sağlığı için her şey. Hastaneden çıktığımızda hep yanımızda olacak kızımız."
"Sen ağlayınca ben de üzülüyorum." deyip iç çekti. Hüzünle bakıyordu gözleri. Omzundaki elimi yanağına çıkarttım. Yanağını okşadığımda gözlerini kapattı. Dolan gözlerim yanaklarıma taşarken bedenimi biraz daha yaklaştırdım bedenine. Elimi ensesine doğru sarıp başımı boynuna gömdüm. Kollarını sıklaştırdı. Yazmamın üstünden öptü boynuma doğru. Şefkatli öpücükleri ruhuma merhem oluyordu. Önceki gibi Allah'ın izniyle zor günleri atlatacağımızı hissettiriyor.
Belimdeki elini sağ omzuma sardı nahifçe. Yutkundum. Başımı yavaşça kaldırdığımda yüz yüze bakıyorduk. Derin bakışlarıyla yüreğim alevlendi sevgiyle. Biz bize kalmıştık. Desteği benimleydi yine. Yanımdaydı. Ona olan sevgimi nasıl anlatabilirim, bilmiyorum. Hakkını nasıl öderim, bilmiyorum.
"Ben..." Yutkundum. Elleriyle yüzümü avuçlayıp küçük bir armağan bıraktı dudaklarıma. Gözlerimi araladığımda bakışlarına tutundum. Sessiz ve kimsesiz hastane koridorunda kalp atışlarımı duyabiliyorum.
___
Haftalar geçti. Geçen haftalar çok zordu bizim için. Kocam hep yanımdaydı. Doğumdan önce hep yakınırdım. Yanımda isterdim Çağlar'ı. Karnımda kızımızla güzel vakitler geçirmek isterdim. Özlerdim onu. İşteyken çok özlerdim. Bu geçen son haftalar beraberdik. İstediğim gibi yanımdaydı ancak hastanedeydik. Kızımız için buradaydık.
"Ayşegül bebek geldi."
Hemşire hanım kucağındaki bebekle yanımıza geldiğinde gülümsedim heyecanla. Kızımı kucağıma verdi. Sol kolumla taşıyordum bebeğimi. Sağ kolumla da destek alıyordum zor da olsa. Kokusu burnuma dolduğunda gözlerim yaşardı birdenbire. Gözlerimi kırpıştırdım. Alel acele gözlerimi bebeğimin yüzüne çevirdim. Çok tatlıydı. Kucağımda kıpırdıyor, bizi özlediğini söylüyordu sanki.
"Çok şükür bu günlerimize." dedi babaannem. Ailemiz yanımızdaydı. Çağlar, kızımızın başını okşadı. Kolu belime sarılıydı. Kolları bizi sarıyordu. Ben gözlerimi bebeğimizden ayıramıyorum.
"Allah dualarımı kabul etti, Rumeysa'm. Bebeğimiz sana benziyor."
Güldüm duygulanarak. Başımın üstünden öpüp kollarını sıklaştırdı. Bebeğimizin minik burnuna çevirdim bakışlarımı. Yanakları, dudakları, gözleri... Minicikti. Bu bir mucize. Rabbimin hediyesi bize. Şükürler olsun Allahım.
Çağlar şehadet parmağını kızımızın minik elinin avucuna getirdi. Minicik parmakları sardı babasının parmağını. Gülüşüm dişlerimi ortaya çıkartırken Çağlar'ımın sesini duydum. Ailecek güldük.
"Güzel huyu da annesine çekmiş."
🫀
Bölüm nasıldı? Düşünceleriniz?
Duygu yüklü bir bölümdü ve çok hızlı yazdım. Nasıl yazacağımı düşünüyordum bu aralar. Kısa bir bölüm oldu ama içime sindi :')
