"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tipe bakın 🤭
Rumeysa Can YURTOĞLU
"Biz ne ara evlendik, anlamadım."
Ayna karşısında yazmamı bağlarken yanımda görünen beyefendiyle duraksadım. Gözlerini kısmış hâlde bana bakıyordu. Dudaklarında yer edinen sırıtışla gözlerimi devirdim.
"Seni bilmem ama bana çok uzun geldi." deyip başına takkesini taktı. Yazmamın düşen uçlarını ensemde birleştirip bağladım.
"Evlendikten sonra değiştin."
Arkamı döndüğümde gözlerini gözlerime çevirdi. Dağınık duran tişörtünü düzeltmeye başlamışken sesini duydum.
"Değişim güzeldir. Seninle evlendikten sonraki değişimim daha güzeldir."
Güldüm. "Kendine toz kondurmuyorsun da." dediğimde yazmamın üzerinden öptü ses çıkartarak. Başımı kaldırdım. Yoğun bakışlarına takılı kalıyorum.
"Karım mis gibi yıkıyor kıyafetlerimi. Toz konmuyor maşallah-"
"Bunu söylemediğini varsayıyorum." dedim elimin içiyle ağzını kapatarak. Kınar gibi baktım şöyle bir. "Beni ciddiye almadığını düşünüyorum artık. Kötü yanı, bunu sana ben alıştırdım. Beyefendiliğin kaydı."
Elimi dudaklarından çektiğimde kahkaha attı.
"Senin esprilerinden kim şikayetçi de böyle diyorsun? Rahat ol kocan gibi."
Durgunca başımı salladım. "Haklısın." diye mırıldandım. "Dışarıda hanımefendi olurum ne de olsa."
Burnumu sıktığında başımı kaldırdım. Gözünü kırptı çekici hâliyle. Gözlerim başındaki takkesini gidip gelirken muzip çıkan sesiyle gözlerimi gözlerine çevirdim.
"Kara kaşlı, kara gözlü, hokka burunlu, elma yanaklı, çilek dudaklı-"
"Çilek dudaklı mı? Kiraz değil miydi o?"
Baş parmağı ile çenemi okşadı. Yüzünü donatan huzurlu gülümsemesiyle iç çektim.
"Çilek... Ben kiraz falan bilmem."
Çok açıklayıcı oldu (!)
"Ben anlamadım." dediğimde gözlerini benden ayırıp seccadelerimize doğru ilerledi.
"Namazdan sonra anlatırım."
Onu izlediğimde gayet ciddi hâlde seccadelerimizi serdi. Şu an karşımda beyefendi Muhammet Çağlar var. Hanımefendi Rumeysa gibi hissediyorum kendimi. Hemen kendimize geldik.
"Tamam. Namazdan sonra anlatırsın." deyip yanına yaklaştım.
Ellerini yukarı kaldırdığında gözlerimi kıbleye çevirdim. Ellerimi namaza başlamak için yukarı kaldırdım. Tekbir getirmesini beklerken duyduklarımla dikkatim dağıldı.
"Allahım karıma sabır ver. Çünkü benimle evli. Benim derdimi çekmek zor. Benimle evlenmeyi kabul etti. Kalbi ısındı bana. Öyle bir ısındı ki benim çekilmez olduğumu görmedi. Onun için her gün ettiğim duaları kabul et. Yaşlandığımda huysuzluğumu çekecek kadar dayanma gücü ver ona. Çünkü ben onu hep yanımda istiyorum. Bana her kızdığı zamanlar beni affetmesi için sözlerimin yanında tatlılığıma tatlılık kat. Kat ki gülsün. O zaman dayanamaz, affeder beni. Benim tatlılığıma dayanamıyor. Beyefendiliğime de hayran. Sen beyefendiliğime beyefendilik kat. Karımın bana olan hayranlığı büyüsün. Amin. Karımla birlikte büyümeyi nasip et. Amin. Namazlarımızı kabul et, sevgimizi kabul et. Amin."
"Çağlar-"
"Allahuekber!"
Çabucak niyet ettim. Namazda sübhaneke duasını okurken dualarının tesirindeydim. Sonra onun huzurlu sesini dinledim. Kocamın imamlığında namaz kıldım.
"Rumeysa..."
Dizlerimin üzerindeki ellerimi kavrayıp öptü her birini nazikçe. Ellerimi yüzüne getirdi sonra. Ellerim ellerine sarılı, gözlerime bakıyordu. Tatlılığı yüzümü gülümsetirken yanaklarını sıkmak istedim.
"Duaların çabucak kabul oluyor. Çok tatlısın." dedim gülerek. Güldü benim gibi. Gülmekten kısılan gözlerimle gülüşünü izlerken birden yaklaşıp öptü şefkatle.
"Bugün çok yoruldun, uyuyalım." deyip dizlerinin üzerinde yükseldi. Ellerim omzularına serpilirken kollarını belime sardı.
"Çağlar... Çok değişik adamsın. Bazen tepkilerini kestiremiyorum. Hatta her gün beni şaşırtıyorsun. İmreniyorum sana."
Yanağıma uzanıp öptüğünde gözlerim kapanırken kendimi kucağında buldum. Hangi ara ayağa kalktığının farkında değilim. Çok hızlı.
Beni yatağın üzerine bıraktı. "Anlattım, karıcığım." dedi ciddiyetle. Nasıl ya?
Giysi dolabının önüne geçti. Pijamalarımla yanıma geldiğinde dudaklarımı araladım.
"Anlatmadın, kocacığım." dediğimde sırıttı. Üzerimdeki hırkayı çıkartırken sesini duydum.
"İstersen yeniden anlatıyım."
Evet, anlatmış.
"Çok fenasın." dedim gülerek. Başımdan uzun kollu pijamamı geçirdi. Gülüyordu benim gibi. Birbirine karışan saçlarımı yüzümden çekerken öptü yine. Ve sayısını bilmediğim kadar.
