14 ❄️ Yalnız

2.5K 160 53
                                    

Yıldızımızı parlatın⭐😇

Satır aralarında buluşalım ❤️


Muhammet Çağlar YURTOĞLU

"Rumeysa yarın mı gelecek?"

"Evet, anne. En son konuştuğumuzda öyleydi." dedim keyifsizce. Uzak kalmak canımı sıkıyor. Kalbim yanımda olmasını isterken aklım, ondan ayrı kaldığım süre boyunca ona olan saygım ve değerimin arttığının bilincine varıyor. Normalde sabırlı biriyken onun varlığı beni heyecanlandıyor. Sabırsız bir adama dönüştüm, sürekli onu görmek istiyorum.

İkizlerin gülüşleriyle düşüncelerimden sıyrıldım. Mucize çayından yudumlayıp anneme döndü.

"Rumeysa'ya tatil iyi gelmiştir. Dayısı hızır gibi yetişti valla. Eğer o gelmeseydi biz götürecektik."

Menese atıldı hemen ardından. Bana doğru bakmıyorlar.

"Valla dayı bey idolüm." dedi gülerek. Kaşlarımı çattım. Menese başını bana doğru çevirdiğinde göz göze geldik. Yüzündeki gülüş donuklaşırken boğazında gıcık varmış gibi öksürdü. "Yani ne güzel ilgileniyor anlamında."

"Başka ne anlamda olacaktı?" deyip güldü Mucize. Menese kendinden emin onayladı ikizini. Kız kardeşlerimin idolü bendim zannediyorum.

Önüme döndüğümde annemle göz göze geldim. Muzip bir gülüş vardı yüzünde. "Oğlum kahvaltını yapsana. Gecikeceksin işe." dediğinde boğazımı temizledim.

"Anne sen benim işi boş ver de babam nereye gitti sabah sabah? Onunla bir konu hakkında konuşmam lazım."

"Bilmiyorum, oğlum. Ufak işim var, geleceğim dedi ama bilmiyorum. Sonra kahvaltınızı yapın dedi. Doğru düzgün bir şey de yiyemiyorum. Neyse kahvaltınızı yapın." deyip telefonla masadan kalktı. Gözlerim ikizlere gittiğinde onlar da hareketlenmişti.

"Sınava geç kalmayalım." dedi Menese. Mucize çayını bitirmekle meşguldü. Menese yanıma gelip yanağımdan öptü.

"Görüşürüz, abi. Rumeysa'dan haber alırsak sana iletiriz." dedi gülerek. Gözlerimi devirdim. Mucize gülüyordu. Diğer yanağımdan da Mucize öptüğünde moralim yerine geldi. Mutfaktan çıkmadan bana döndüler. Bir şey dememe fırsat vermeden aynı anda konuştular.

"Sen bizim idolümüzsün."

Güldüm. "Hadi ordan." dediğimde mutfaktan çıkmışlardı bile. Bir süre dalgınca tabağıma baktım. Pek bir şey yiyemedim. Telefonumu alıp masadan kalktım. Annemi merak ettim.

Salona doğru ilerlediğimde annemin sakin sesi geldi kulağıma. Telefonla konuşuyor.

"Mehmet Selim inanmıyorum sana. Hayır, istemiyorum. Lütfen eve gelir misin?"

Kar TanemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin