Kar Tanem

8 ❄️ Gözyaşı

Selamün Aleyküm

Bu bölüm Muhammet Çağlar'dan ❄️

Satır aralarında ve dualarda buluşalım :')

İyi okumalar

Muhammet Çağlar YURTOĞLU

"Anne zahmet etmeseydin. Ben inerdim aşağıya."

Annemin uzattığı bardağı dikkatle kavrayıp arkama yaslandım. Çok sıcak. Nane limonun kokusunu içime çektim. Şifayı kapmışım.

Büyük bir yudum alıp bardağı komodinin üzerine bıraktım. Gözlerim akıyordu. Hafif üşüme var vücudumda. Peçete ile gözlerimi silip burnumu çektim.

"Pencere açık yatmışsın, oğlum. Dikkat etmiyorsun kendine."

Gözümü silerken dudaklarımı araladım. Burnum tıkalı olduğu için tuhaf çıkıyor sesim.

"Havalar sıcaktı... Gece kalktığımda üşüdüğümü fark ettim. Havalar soğuyor."

Annem elini alnıma koydu. Saçlarını tepeden toplamış. Sanki annem hep aynı. Hiç yaşlanmıyor. Yine çocuğum.

Elimi yanağına getirdiğimde güzel gözlerini bana çevirdi annem. Görmekten can attığım gülümsemesiyle gözleri ışıldadı. Gülümsedim. Onu bulanık görürken boşta kalan elimin tersiyle gözlerimi sildim alel acele. Beni kendine çekip bağrına bastı. Kollarımı beline yerleştirdim. Kokusunu çektim içime. Saçlarımı okşamaya başladı. Annemin sevgisi şifa oluyordu bana.

"Anne, Rumeysa'ya nazik oldum. O gün onu gördüğümde kalbim çok sert çarpmaya başladı. İlk defa yaşıyordum böyle bir şey. Korktum, bu hâlim beni korkuttu. Anne ben onu nasıl fark etmedim? Düşündükçe şaşıyorum kendime..."

Gözlerimi kapattım. Derin nefes aldım. Devam ettim anlatmaya. Rahatlıyorum.

"Beni seviyormuştu, anne. Ben ona her kardeşim dediğimde..." Sustum. Annemin eli hareketsiz kaldı. Yerimde kıpırdanıp başımı kaldırdım. Etrafımı bulanık görüyorum. Kolumla gözlerimi sildim. "Düşüncesizlik ettim. Ona hissettiğim sevgiyle söyledim. Evlilik niyetimi söylediğimde inanamadı başta. Ben ona her kardeşim dediğimde kalbini kırmışım. Neden böyle oldu anne? Neden göremedim onu?"

"Kendini suçlama, oğlum. Her şeyin bir zamanı var. İnan bana." deyip gülümsedi annem. "Ben babanı çok sonradan fark ettim. Evlendik. Sonra siz oldunuz. Uzun yıllar bekledi beni ve ummadığım bir anda karşılaştık. Hayret ediyordum. Evliliğimizin ilk yıllarında soruyordum ona. Ne bileyim, hiç yorulmadın mı diye. Ona bağlandıkça onu sevmekten bu düşünceler aklıma gelmedi bile. Ona duyduğum sevgiyi gözlerinde görüyordum. Çok mutluydu. Sevgimizi göstererek bağlandığımızda birbirimize, mutlu oluyorduk. Yaşlanmıyorduk sanki. Onunla evlendiğim yaştayım-"

"Ben daha gencim."

Duyduğum sesle başımı çevirdim. Babam kollarını birbirine bağlanmış hâlde, kapının eşiğinde duruyordu. Yüzündeki gülümseme ile anneme döndü. "Öyle güzel sevdi ki yaşlanmayı unutturmuş bana." deyip güldüğünde anneme döndüm gülerek. Gözlerini devirip güldü.

"Ben yaşlıymışım, haberim yokmuş." dedi annem takılarak. Babam, annemin yanına yaklaştı. Yüzümdeki gülümsememle izliyordum onları.

"Sevginin güzelliği beni gençleştirdi, karıcığım." deyip elini tuttu annemin. Annem yataktan babamın yardımıyla kalktı. "Seni uzaktan severken kalbim huzurluydu. Zaman zaman hüzünlenirdim ama yanımda olmasan da seninleydim. Ve şimdi de kalbim huzurlu."

Annem yanlarında olduğum için çekindi. Eli saçlarına uzandığında aklıma Rumeysa geldi. Utangaç hâlleri...

Annem kollarını babamın boynuna sardığında gülümsedim. Komodinin üzerindeki nane limonu alıp sakince yatağımdan kalktım. Kapıya doğru ilerlerken babamın güven veren bakışlarını gördüm. İyi hissettim kendimi. Bakışlarında çok şey anlatıyordu bana. Annemle babam yaşadıklarıyla benim hayatıma yön veriyorlardı.

Elim kapı koluna gittiğinde dalgınca gözlerim babama gitti. Gitmem için işaret yapıyordu. Sırıtarak odadan çıktım. Babam benden gençmiş.

___

Zil sesiyle adımlarımı kapıya doğru çevirdim. Elimde tepsi kaldı. Annem iyi olmam için çorba hazırlamış bana. Kahvaltıda pek bir şey yiyemesem de çorba iyi geldi bana. Yavaş yavaş iyileşiyorum.

Kapıyı açtığımda gördüğüm kişiyle hareketsiz kaldım. Başını kaldırdığında göz göze geldik. Gözleri irileşti. Bu hâli beni çekindirirken gözlerim elimdeki tepsiye gidip geldi. Bugün işe gidemedim. Beni beklemiyordu anlaşılan.

"Sen iyi misin?" dedi tedirgince. Üzgün gözüküyordu. Bir haftadır görmedim onu. Aklıma annemle babam geliyor. Rumeysa ile evlensek benim gibi onun da kalbi huzurla dolar mı?

Burnuma dolan toz kokusuyla gözlerim doldu ve akmaya başladı. Hapşırma isteği ile koluma döndüm birden. Hapşırdım. Elhamdülillah.

Gözlerim ardı ardına akarken elimle alel acele yüzümü silmeye başladım.

"Kusura bakma." diyerek kenara geçtim. Elimi yüzümden çekip başımı kaldırdım. Yaşarmış gözleriyle bana bakıyordu. O an içim acıdı. Onu böyle görmek... Bana duygularını söylediğinde de gözyaşı dökmüştü.

"Rumeysa-"

"Canın çok acıyor mu?" deyip gözlerini kaçırdı. Gözlerini kırpıştırıp tekrar bana döndüğünde dudaklarımı araladım.

"Acımıyor, acımaz. Üzülme."

Gözlerini elimdeki tepsiye çevirdi. Ortamdaki sessizlikle kapıyı biraz daha araladım.

"Kızlar mutfaktaydı. Geçebilirsin. Hoş geldin."

"Hoş buldum. Teşekkür ederim." deyip ayakkabılarını çıkarttı. Havalar soğuduğu için çorapla geziyorum evde. Yerler soğuk zaten, ısınamıyorum. Rumeysa içeriye geçmeden kızların terliklerinden birini önüne bıraktım. Kenara geçtim tekrar. Üşümesin.

"İçerisi soğuk. Yerler soğuk..." deyip dalgınca ona döndüğümde bana baktığını fark ettim. Yüzündeki huzurlu gülümseme ile kalbim kasıldı. Şimdi ne yapmam lazım Allahım?

"Teşekkür ederim." dediğinde gözleri kısıldı. Gülümsemesine takılı kaldım. "Hava çok sıcak ama giyerim."

Terlikleri giyip içeriye geçti. Ben tepki vermeyince kapıyı kapattı. Kapıyı kapatırken ara ara bana baktı. Dışardan nasıl gözüktüğümü merak etmeye başladım.

"Neden öyle bakıyorsun? Bir şey mi oldu?"

Gözleri mutfağa doğru gidip gelirken dudaklarımı araladım.

"Hayır. Ben sadece... Bilmiyorum."

Düşünceli hâlde başını salladı. Sonra yanımdan ayrılıp mutfağa doğru ilerledi. Arkasından bakakaldım. Gözden kaybolduğunda başımı çevirdim dalgınca. Biraz uzakta duran aynalı dolabın aynasında yansımamı gördüm. Gülümsüyorum.

❄️

Bölüm nasıldı?
Düşünceleriniz?

Muhammet Çağlar?

Rumeysa?

Oy ve yorumlarınız beni mutlu ediyor 💖

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz ❤️

Terlik.