Annemin Hikayesi

Bölüm 11

Heyoooo Yeni bölüm geldi. 

Satır aralarını yorumlarla doldurmayı unutmayınız.

Yıldızlanmak için yıldızlara dokunalım...

Keyifli okumalar dilerim.

~~~~~~~~~~~~~~~

"Ne diyorsun kadın sen. O benimde oğlum. Gideceksen tek gideceksin ama bil ki bizde gelinlikle gelinir, kefen ile gidilir!" demişti. Oğlunu bırakıp gidemeyeceği için böyle söylemişti. Demet ise sessizdi. Mehmet bu sessizliği fırsat bilerek gitmişti. O kadına gitmişti.

***

Günümüz

Ömer duyduklarını değerlendirirken kendi içine dalmıştı. Zişan Hanım ise gönül dostu arkadaşının yaşadıklarına üzülmüştü ama daha üzücü olanı gittikten beş sene sonra ölüm haberinin gelmesiydi.

Zeynep o zamanları hatırlamıyordu ama yaşadıkları zihninden silinmeyen kötü anılar olarak kalmıştı. Silmek istediği ama silemediği...

Bir lanet gibi...

Zeynep anlatırken Berfin'de gelmişti. Biraz olsun dinlediği anıların kötülüğüne üzülürken Zeynep'in annesinin yaşayıp yaşamadığını bilmiyordu. Sormak istiyordu ama nasıl soracağını da bilememişti.

Aslında günü güzel geçsin istemişti ama yine de annesinin arkadaşı ile tanışmış olmaktan mutluluk duydu. Çünkü annesini sevmişse belki kızını da sevip kabullenebilirdi.

Ömrü hep kendini birine sevdirmekle geçmişti. Hep kabul görmek istemişti ama nedense ilişkiden kaçan Zeynep, bu sefer gerçek bir ilişki için istekliydi. Kalbi ilk defa bu denli hızlı atıyordu.

Ömer ise günü güzel geçirmek adına biraz muhabbet etmek istemişti. Bir süre güzelce muhabbet ettiler. Zeynep, Milhan ve Bahar ile buluşmaya gideceği için kalkmak istedi ama bunu dile getirmeye çekiniyordu. Sürekli saatine bakan Zeynep'e Ömer merakla bakıyordu.

"Zeynep bir planın mı var?" diye sorarken ne diyeceğini bilmiyordu. Zişan Hanım ise gençlerin yalnız kalmak istediğini düşünerek biraz yanlarından ayrılırken kızını da yanında götürmeyi ihmal etmemişti.

"Berfin hadi kızım, bizim biraz işimiz vardı ya onları yapalım. Sizi yalnız bırakıyoruz ama ayıp olmaz değil mi?" diyerek Zeynep'in utanmasının önüne geçmek istemişti. Zişan Hanım, Zeynep'i çok sevmişti ve istediği gibi bir gelin adayıydı. "Umarım siz evlenirsiniz" diye dua ederek gençleri yalnız bıraktılar.

Ömer Zeynep'i süzerken, Zeynep'te utangaç hallerde sağa sola bakıyordu. Ömer ağa ise onun bu hallerine gülümsemeye başladı. Zeynep zor bela Ömer'e çevirdiği gözleri ile gülümsediğini görünce kalbi yerinden çıkmaya niyet etmişti.

Bir adam bu kadar güzel gülmemeliydi. Aklını kaybetmek için bir neden arıyor olsa Ömer'in gülüşleri ona kâfi gelirdi. Gülümseyen sevdiğine gülümseyerek karşılık verdi Zeynep. Bir süre liseli âşıklar gibi gülümserken Zeynep'in telefonuna mesajlar gelmeye başlamıştı.

Mesajlarına cevap vererek iki saat sonra buluşmayı ayarladıktan sonra bir saat daha Ömer ile muhabbet etmek istemişti. Ömer ise Zeynep'in düşüncelerini merak ederken kendisi için haberleşmelerini biraz arttırmak istemişti.

"Zeynep seninle konuşmak istediğim bazı konular var" diyerek söze başlarken Zeynep, telefonu yanına bırakarak tüm dikkatini Ömer'e vererek dinlediğini göstermişti.

"Ben seninle sadece günaydın ve iyi gecelerden fazlasını konuşmak istiyorum. Sence de birbirimizi tanımak için daha çok konuşmamız gerekmiyor mu?" diyerek Zeynep'in ne düşündüğünü anlamaya çalışmıştı.